‘Nou… zou je weer achttien willen zijn?’

17 jan 2021 | Blog Praktisch bekeken

’Wat kosten de navels?’ Ik vraag het de vrouw achter de marktkraam vol groente en fruit. Ze is van middelbare leeftijd, warm ingepakt en haar wangen blozen van de kou. ‘Negen stuks voor 4,95’, antwoordt ze routinematig. Negen stuks? Een vreemd aantal. Waarschijnlijk zijn het er normaal tien voor die prijs. Maar het is vroeg in het sinaasappel seizoen en dan zijn ze duurder. ‘Doe er maar achttien, je leeftijd’. Het flirterige grapje flapt eruit. Ik zie gelukkig een glimlach op haar gezicht verschijnen. Naast haar in de kraam staat haar man, een boom van een vent. Hij heeft meegeluisterd en kijkt zijn vrouw met uitdagende blik aan: ‘Nou… zou je weer achttien willen zijn?’

Discotheek Samantha’s

Ik zie ze oogcontact maken. Samen hebben ze hard gewerkt om hun marktbedrijf tot een succes te maken. Het is gelukt, getuige de lange Coronarij voor de felgekleurde verse producten. Maar door de lange uren zijn de jaren wel voorbijgevlogen. Vijf uur ’s morgens op. In wind en weer opbouwen en pas laat in de middag de kraam weer terug in de vrachtauto. En tussen het zwoegen door ook nog drie kinderen opvoeden. De vrouw laat de zak sinaasappelen even rusten op de rand van kraam en ik voel aan de andere kant haar leven voorbijschieten. Dan kijkt ze haar man liefdevol aan en antwoordt: ‘Nou, ik vond het met z’n tweetjes op zaterdagavond in discotheek Samantha’s in Leiden altijd super leuk. Niks aan ons hoofd. Alleen elkaar’.

Jeugd is geen leeftijd

Andere klanten hebben het gesprek gevolgd en graven met glazige blik terug in hun eigen verleden. Was het allemaal leuker toen ze jong waren? Iedereen heeft een mening. De Dagelijkse Gedachte gaat over het leven. Leeftijd is een regelmatig terugkerend thema. Mooie quotes verdienen het om eens in de zoveel tijd herhaald te worden. Zo’n populair citaat luidt: ‘Jeugd is geen leeftijd maar een geestestoestand’. Het is de openingszin van het gedicht Youth van Samuel Ullman (1840-1924). Of je nu zestien of zestig bent, zo schrijft hij, je behoudt altijd de drang om je te blijven verwonderen. Wie het leven niet als vanzelfsprekend beschouwt, blijft altijd jong, leer ik eruit.

Trendy zwart Adidas-mondkapje

De marktkraam keert weer terug naar z’n gewone toestand. Ik pak mijn zak navelsinaasappelen aan en wil koers zetten richting de visboer. Jaarlijks glijden er dan meer driehonderd zoute haringen mijn keel in. Maar een bejaarde vrouw, platinagrijs kapsel en levendige blauwe ogen boven een trendy zwart Adidas-mondkapje, houdt me aan. Een vitale zeventigster schat ik zo in. Ze steunt op een rollator om haar evenwicht te bewaren en ze begint vanuit het niets. ‘Mijn jeugd was helemaal niet zo leuk, meneer. Ik was zestien toen de oorlog eindigde’. Ik sla direct aan het rekenen. Nu 2021, toen 1945, dan is ze dus over de negentig. Een wijze vrouw dus volgens de woorden van de Franse schrijver Joseph Joubert (1754-1824): ‘De ouderdom schenkt de wijsheid waarvan men in zijn jeugd veel nut zou hebben gehad.’

Wat moet je hierop zeggen?

Ik ben een goede luisteraar maar onhandig in antwoorden. Wat moet je hierop zeggen? Gelukkig vervolgt ze haar monoloog. ‘Maar de jeugd is er nú nog slechter aan toe met Corona. Wij wisten toen wie onze vijand was. Als je een Duitser zag dan wist je dat je moest oppassen. Maar Corona is onzichtbaar. Wij konden niet meer naar school omdat er geen verwarming was. Nu moeten mijn kleinkinderen thuisblijven voor iets ongrijpbaars. Dat is toch veel moeilijker?’ Ik herken haar nuchtere houding over de ontberingen in de Tweede Wereldoorlog van mijn moeder. Zij heeft de gruwelen ook een plaats gegeven en maakt zich nu meer druk om SBS Shownieuws.

Nieuwjaarsconcert in Wenen

’U ziet uw kleinkinderen nog wel in deze Corona-tijd?’, vraag ik. Haar ogen boven het mondmasker worden vochtig .’ Op Nieuwsjaardag zou ik ze normaal alle twaalf hebben gezien. Want we beginnen het nieuwe jaar traditioneel met alle familie bij mijn zoon. Met oliebollen en appelflappen en op televisie het Nieuwjaarsconcert in Wenen. En later het skispringen in Garmisch Partenkirchen. Maar dat ging dit jaar allemaal niet door. Mijn zoon is wel met zijn vrouw langs geweest. Gelukkig heb ik hen wel kunnen zien’.

Toch nog in de fout

Bij mij lopen dit soort spontane gesprekjes meestal wat rommelig af. Onder het mompelen van een afscheidszin draai ik me dan ongemakkelijk om en weg ben ik. Maar nu voelt het plotseling moeilijk om afscheid te nemen van iemand die ik toch nauwelijks ken. ‘Ik hoop voor u dat Corona snel voorbij is.’ Ik meen het oprecht. Want deze hoogbejaarde vrouw staat nog volop in het leven. Ze wordt minstens honderd. En dan ga ik op de valreep toch nog in de fout: ‘Wel weer zonde van dat coole Adidas mondkapje. Het maakt u jong’. Lachrimpeltjes vormen zich rond haar ogen terwijl ze achter haar rollator weg schuifelt. ‘Mooi hè, stuurde mijn kleinzoon op. Wel zonde. Maar als ik iets heb geleerd in het leven, meneer, is dat je soms offers moet brengen’.

Hoe oud voel jij je? Verlang je terug naar vroeger? Laat hieronder jouw reactie achter.

Minder stress met jouw Gedachtenkastje®

Leer hoe je stress kunt aanpakken met jouw eigen Gedachtenkastje®. Nooit meer piekeren, maar zelf bepalen wat er in je hoofd gebeurt. Al velen hebben ontdekt dat het werkt. Je hebt er een leven lang profijt van. Lees er nu alles over.

 

47 Reacties

  1. BERT

    Hey Olaf, ik ben benieuwd of je de reacties ook leest? Door dit stukje, ben ik terug gaan denken in de tijd. In 1976 was ik 18, ik zou in deze tijd geen 18 meer willen zijn! Het cliché; “vroeger was alles beter”, klopt hier wel. We deden gewoon ons ding, nergens gezeur of gezeik over!!! Het was overal gezellig, zeker nu met al die maatregelen en lockdown, is er toch niks meer aan! Ik ben blij dat ik die tijd heb meegemaakt

    Antwoord
  2. Ria

    Ikben tevreden met mijn huidige leven. Zou als 18 jarige meer hebben moeten durven. Was toen veel te onzeker. I

    Antwoord
  3. Mara

    Ontroerend geschreven Olaf! En ja ik denk terug, maar zou geen 18 meer willen zijn. Nu 66 en geopereerd aan longkanker 1,5 jaar geleden, geniet ik enorm dat het nu relatief goed gaat en elke dag me weer wat brengt. Reuring zat ook tijdens corona, al had ik graag kinderen gekregen. Dat is een heel groot gemis. En ik vervloek de mensen die zeggen dat ze een kindje willen ‘maken’. De wereld is helaas niet maakbaar! Dat is een illusie eerste klas. Dat is de les die ook corona ons brengt: het leven is niet maakbaar!
    Koester je familie en je vrienden en bekenden. Dan maar via de telefoon en de App.
    Morgen gaat mijn AOW en pensioen in: een mijlpaal. Maar ik ga door zoals ik bezig ben!

    Antwoord
  4. Anne

    Bedankt voor het mooie verhaal
    Ik zou geen 18 willen zijn nu, alhoewel ik me wel kan vinden in Riannes’s reactie, het feit dat je meer bewust wordt van de eindigheid. Een reden om te genieten en met een positieve instelling te leven.
    In de jaren 1970-1980 waren we bang van kernwapens, nu is het een virus en de impact van de mens op het milieu en klimaat. Lijkt me nu zeker even moeilijk om hoopvol naar de toekomst te kijken.
    Nu ik (62) met pensioen ben, ervaar ik een grote rust. Ik kan me inzetten voor wat ik zinvol vind en me bezighouden zonder alle prestatiedruk.
    Onze kinderen zijn op hun pootjes terecht gekomen en ik ben fier dat ze verantwoordelijk en zelfstandig in het leven staan. Het heeft wel tijd gekost om het lege nest te verteren.

    Antwoord
  5. Vera

    Dag Olaf…Ja ik zou wel weer 18 willen zijn,maar dan weten ,wat ik nu weet. Eerst maar gaan samen wonen,hoewel dit in de jaren 70, van de vorige eeuw niet zo geaccepteerd werd in dorpen. Dan was er veel leed voorkomen geweest.Veel meer mijn eigen leven zou gaan leven, in plaats van iedereen het naar de zin maken.Goed nadenken over kinderen willen.Ik mocht er 2 krijgen ,maar zie die al 26 jaar niet meer. Geen nieuwe partner in huis nemen.Ieder zijn eigen plek….wijs ,door schade en schande. Wel blij met een geweldige kleinzoon van 27 jaar. Met een grote empathie voor alles om hem heen…en is lief voor deze oma.

    Antwoord
  6. ank

    Wat bijzondere mooie verhalen en soms ontroerende ..,zo zie je maar wat een gedachte los kan maken! Ja we hebben allemaal onze wensen had een fijne jeugd (groot gezin) Denk nu (68jr) soms met weemoed aan die tijd terug, eenvoudig, maar we hadden elkaar. Buiten spelen met de hele straat. Nee als ik nu de jeugd zie met enkel hun gsm bij de hand?? Zou in deze tijd niet meer 18 willen zijn…, of met de wijsheid van nu! Het leven is prachtig maar kan ook verdomd moeilijk en hard. Mensen zouden meer socialer mogen zijn, maar de verschillen in de maatschappij worden alsmaar groter. Pluk de dag je weet niet wat hij in petto heeft is dan maar de beste redenatie.
    Het schept wel een band de vele reacties, leuk idee Olaf je ziet wat het los maakt! Chapeau.!!

    Antwoord
  7. Hanny

    Ja Ik zou wel 18 willen zijn …en dan weten wat Ik nu weet , na een rare niet fijne Jeugd waarin Ik geleerd heb te doen wat met zegt en wil. en zo heb Ik mijn leven geleid maar ben er steeds weer in getuind …te doen wat een ander wou wat Ik deed …tja dat was er vroeger ingestampt.
    maar als Ik met 18 wist wat Ik nu weet jazeker dan had Ik het anders gedaan, Mijzelf meer op de voorgrond gezet en meer gedaan wat Ik zelf goed en leuk vond om te doen….Maar Ik weet ook het kan niet terug naar 18 ….en doe nu alweer 20 jaar wat Ik leuk vind Ik ben Begeleidster van Mensen met een beperking op Hun vakantie ( zo +_ 9 reizen per jaar) ja voor Mensen zorgen en dat Ze het fijn hebben dat geeft Mij heel veel vreugd …..zo heb Ik ook Mijn Kids opgevoed…Ma doet het wel daar werdt Ik blij van Die 2 zijn goed terecht gekomen daar zit Mijn Geluk ook in …maar Nu met Corona Ik zit Ik meer thuis en Mijn Reizigers ook dat Vind Ik nog het ergste ,,, en Dat thuis zitten met z`n 2 tjes vind Ik niet Makkelijk .
    dus daarom wou Ik wel 18 willen zijn en geen 71……en denk nu niet och wat `n …….nee Ik ben vrolijk en zit vol met grapjes en zo kom Ik er wel . Allemaal de Groetjes en `n knuffeltje van Mij xx

    Antwoord
  8. Anthonia Eldering

    Bijzonder leuk geschreven 🍀
    En waarrrrrrrr heerlijk, dank

    Antwoord
  9. Rianne

    Ik zou wel 18 willen zijn zodat ik dan nog heel veel gezonde jaren voor de beug zou hebben. Ik wil nog zoveel doen en meemaken.

    Antwoord
  10. Em

    Ben bijna 69 en voel mij gelukkig, na zware ziekte, weer zo goed als maar kan. Nee terug. ik was onzeker over alles, heb vervelende kerels meegemaakt. Maar er wel van geleerd. Gelukkig is de spontaniteit teruggekeerd. Wat ik mis uit die tijd is de muziek van de jaren 60 en de gesprekken met mijn ouders. Nu vul ik mijn dagen, helaas, online, met vergaderingen en bezig zijn om andere op te beuren met mijn vrijwilligerswerk voor de ouderenbond in ons dorp. Je wordt ouder en toch ook wijzer van alle lessen, tegenslag en geleerd met weinig tevreden te zijn. Dat is het nadeel van deze tijd. Mijn kinderen zouden het toch beter krijgen dan wij, zo dacht ik toen. Mijn kinderen zijn gelukkig ook tevreden en zelfs mijn kleinkinderen, 13 en 15, zeuren niet om alles wat een ander misschien wel heeft en blijven positief online hun schoollessen, turnlessen, volgen en zeggen: Oma straks kunnen we weer knuffelen en kerstmis met elkaar vieren. Nog even ons gedragen. Zo kan het ook, met alle moderne technieken die wij niet hadden en dat maakt het leven een stuk makkelijker om even minder vrijheid te hebben

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *