Wat is dat een eikel! De gedachte schiet onhoudbaar als een goed genomen penalty door mijn hoofd. Onmiddellijk corrigeer ik mezelf: ‘’Je moet niet zo snel oordelen Olaf’’. Mijn geweten verdedigt zich met het argument dat de man er wel een enorm zooitje van maakt bij de ijzerwaren van de Praxis. Hij graait woest in de laatjes en smijt vervolgens de schroefjes verkeerd terug. Zo kan niemand toch meer de juiste maat vinden. Toegegeven, zijn verschijning werkt ook niet echt mee. Onverzorgd, maar vooral omgeven door een zware okselgeur.

Armzalige jas

Op zoek naar de plintenafdeling zit het me toch niet lekker. Waarom vel ik zo snel een mening over deze man? Jaren geleden stuurde iemand als Dagelijkse Gedachte een Gaelic spreekwoord in (volgens mij een bijna uitgestorven taal in Schotland). ‘’Oordeel niet op basis van uiterlijk. Een rijkgevuld hart kan verstopt gaan onder een armzalige jas’’. En dat is toch regel één in het leven. Anderen niet beoordelen op basis van een eerste indruk. Trouwens, wat heb ik zelf een blunders gemaakt in mijn bestaan. Van sommige schrik ik ’s nachts nog steeds zwetend wakker.

Thuisopsluiting

Intussen dwaal ik op zoek naar muurplinten rond door de Praxis Mega in Leiderdorp. De naam doet zichzelf eer aan. Het is er inderdaad gigantisch én het is deze zaterdag ook nog eens gigantisch druk. Het schijnt een van de Corona effecten te zijn dat mensen aan het klussen slaan. Ze hebben geen geld uit kunnen geven en door de gedwongen thuisopsluiting zijn alle gebreken uitvergroot. De bouwmarkten hebben er baat bij dat het Corona-spook nog lang blijft rondwaren. Zucht, weer zo’n negatieve gedachte.

Tegenovergestelde

Ik weet niet of anderen er ook aan lijden, maar ik reis met een chronische innerlijke conversatie door mijn leven. Als er mensen in de buurt zijn, voer ik haar discreet binnensmonds. Maar dwalend door de polder met mijn bouvier Ramos vertel ik mezelf hardop de waarheid. Schrijver en humorist Godfried Bomans verwoordde dat in de vorige eeuw passend: ‘’Er is zelden iets wat ik zeg of denk of het tegenovergestelde gaat ook door mijn gedachten’’. Gelukkig. Ik verblijf in goed gezelschap.

Gevaar

‘‘Geloof niet alles wat je denkt!’’, waarschuwt Loesje op een poster. Ik heb de tekst ooit als Dagelijkse Gedachte verstuurd omdat deze zes woorden treffend afrekenen met het gevaar van eerste gedachten. En over gevaar gesproken, juist om die reden heeft Moeder Natuur eerste gedachten uitgevonden. Denk je dat je een sabeltijger achter een boom ziet? Neem dan het zekere voor het onzekere en sprint weg. Want beter tien keer een onjuiste eerste gedachte dan één keer opgegeten.

Zaagverlies

Intussen ben ik tijdens mijn reis door de Praxis Mega eindelijk gearriveerd bij de plinten. Ik stuit op een imponerende stelling met 2,40 meter lange plinten in allerlei hoogtes. Mijn vrouw heeft mij met de nadrukkelijke order de deur uitgestuurd dat het geen lage plinten mogen zijn. Ik heb het doorgerekend en totaal kom ik op ruim 64 meter plint. Ik schrik want dat zijn maar liefst 27 stuks. ‘’Nee meneer’’, helpt een medewerker van Praxis me. ‘’Ik zou er zeker drie extra nemen. U heeft ook zaagverlies. Ik adviseer er minstens 30’’.

Zweethandjes

Gelukkig heb ik bij de ingang een speciaal karretje meegenomen. Onhandig stapel ik de plinten op elkaar. De stabiliteit van de lading neemt met de plint af. Het gewicht neemt juist toe. En zo zwabbert Olaf met een onbestuurbare constructie door een overbevolkte bouwmarkt. In opperste concentratie zigzag ik met zweethandjes door de gangpaden. Soms scheer ik op een centimeter langs andere bezoekers. Een enkeling staart me geërgerd na. Waarschijnlijk ingegeven door een eerste gedachte.

Slow motion

Godzijdank. Daar doemt de kassa op. Maar waarom hebben ze de doorgang nu zo nauw gemaakt? Je haalt maar één keer in je leven zo’n onmogelijke berg plinten. Dan kan Praxis toch niet verwachten dat je overal feilloos tussendoor laveert? Ik kies gehaast voor de kortste rij. Om te voorkomen dat er iemand op het laatste moment voordringt, maak ik mijn bocht korter en duw ik harder. En vanaf dat moment schakelt mijn bewustzijn over op slow motion. Tergend langzaam gaat het mis.

Mikado

Het gewicht is niet meer houden. Met een enorme klap slaat mijn karretje om en 60 meter plint verspreidt zich als Mikado over de winkelvloer. De kassarijen deinzen uiteen. Radeloos staar ik naar de chaos. De tijd lijkt even stil te staan. En dan, alsof er niets is voorgevallen, sluiten de kassarijen zich weer. Onverschillig kijkt iedereen een andere kant op. Eerst maar proberen om het karretje overeind te trekken. Het loodzware ding weigert echter alle medewerking. Tevergeefs ruk ik aan de handvatten. Dit gaat me nooit lukken. Als de moed me diep in de schoenen is gezonken, bespeur ik plotseling weer die alles overheersende transpiratielucht. Achter me klinkt een zware stem: ‘’Zal ik u even helpen meneer?”

Hoe heb jij het afgeleerd om te snel te oordelen? Of lukt het je ook niet zo goed? Deel het hieronder met mij en onze volgers.