Ik ben boos. Jij bent boos. Hij is boos. Zij is boos. Wij zijn boos. Jullie zijn boos. Zij zijn boos. Nee, het is geen grammatica les. Het is volgens hoogleraar klinische psychologie Jan Derksen de tijd waarin wij leven.
Automeditatie
Zoals er mensen zijn die zweren bij wandelmeditatie, voel ik mij goed bij automeditatie. Met een kalm gangetje in mijn comfortabele Volvo cruisen over de snelweg. Autoradio aan en even helemaal in mijn eigen wereldje. Wat kan het leven toch mooi zijn. Tenminste, tot Jan zijn mond open doet.
60 seconden geluk
Het voorjaarszonnetje strijkt nog wat verlegen over het asfalt van de A4. Ik heb NPO-radio 1 opgezet en daar brandt psycholoog Jan Derksen vanuit het niets los. Het programma Villa VdB biedt hem een open podium voor een monoloog over het huidige tijdsbeeld. Zijn visie laat zich gemakkelijk samenvatten. Iedereen is boos.
Dat is niet goed, weet ik als oprichter van de Dagelijkse Gedachte. Vele grote denkers waarschuwen in mijn dagelijkse e-mail en in de app voor boosheid. ‘’Als je met boosheid reageert op boosheid, schep je alleen meer boosheid’’, leert Boeddha ons. En de Amerikaanse denker Ralph Waldo Emerson (1803-1882) voegt daar praktisch aan toe: ‘’Niet boos worden mensen, want elke minuut boosheid kost je 60 seconden geluk’’.
Gefrustreerde narcisten
Psycholoog Jan is niet van de lange verklaringen. De westerse welvaart is, hoe vreemd het ook klinkt, volgens hem de oorzaak van onze boosheid. De laatste generaties zijn opgegroeid zonder tegenslagen. Bovendien opgevoed door ouders die zich niet waagden aan een corrigerende tik op de vingers. Het resultaat; een generatie van gefrustreerde narcisten. Ja die Jan beweert nogal wat.
Luisterend naar deze confronterende monoloog van de gedragswetenschapper moet ik mijn best doen om mijn concentratie bij de weg te houden. Nou ja. Nu jok ik een beetje. De zelfdenkende veiligheidssystemen van Volvo houden mij keurig tussen de lijnen. Ik zou zelfs in slaap kunnen vallen achter het stuur.
10.000 keer
Maar mijn gedachten dwalen toch af van het wegdek. Ik behoor niet tot de verwende mens. Ik stam nog uit de tijd zonder douche en centrale verwarming. Maar OOOOOH wat kan ik boos worden. Eigenlijk ben ik dus heel modern, haha. Terugtellend in mijn leven ben ik al meer dan 10.000 keer boos geweest, zo schat ik. Ben ik er wat mee opgeschoten? Eerlijk zeggen Olaf! Nee, dus …
‘’Nou daar ben je dan lekker laat achter gekomen’’, concludeert de Romeinse stoïcijnse filosoof Seneca (5 v.Chr.- 65 v.Chr.) vanuit het archief van de Dagelijkse Gedachte. ‘’Ik glimlach vandaag. Ik glimlach morgen. Het leven is simpelweg te kort om boos te zijn’’. Hij heeft gelijk maar dat besef je pas in de herfst ervan.
Vrachtwagen
Ik wissel van baan ter hoogte van Schiphol. De A4 telt hier 6 rijstroken en het verkeer raast links en rechts voorbij. Ik wacht achter mijn stuur op een oplossing uit de autoradio voor al die maatschappelijke boosheid.
Maar hoogleraar Jan houdt het vooral bij een constatering en sluit af met reclame voor zijn boek over boosheid dat eind van dit jaar verschijnt. Lekker dan. De boel stevig oppoken en je dan eenzaam achterlaten met je gedachten. Wat voor een psycholoog is dat? Daar zou je boos van kunnen worden. Ik grinnik in mezelf en stuur afwezig richting de uitvoegstrook. Toeeeeeeeeeeetuh. De scheepshoorn van een enorme vrachtwagencombinatie doet mijn autoruiten trillen. Oef, even niet opgemerkt.
Spiegel
Mijn verstandige Volvo heeft zelf al ingegrepen. Het blijft een vreemd gevoel als er vanuit het niets aan je stuur wordt getrokken. Maar het heeft een ongeluk voorkomen. En ja hoor, vanuit de vrachtwagencabine wordt een arm naar buiten gestoken met een dikke middelvinger omhoog.
Je kunt hem geen ongelijk geven. Ik geef gas en ik kijk de vrachtwagen na in mijn binnenspiegel. De weg ligt weer voor mij open en ik vervolg mijn automeditatie met het Engelse spreekwoord: ‘’De wereld is als een spiegel. Kijk je boos, dan kijkt hij boos terug. Glimlach je, dan glimlacht hij terug’’.
Ik ben benieuwd. Ervaar jij ook een tijd van boosheid? Wat maakt jou boos? Of ga je door het leven met een glimlach? Laat je reactie achter.
Het is moeilijk om niet boos te zijn als je in een proces zit van groei en evolutie en nog meer bewustzijn. Ik heb borstkanker gehad en nu nog herstellend van tumoren in mijn hersenen. Samen met mijn therapeute werken we ook aan de genezing op zielsniveau. Ik weet dat ik liefdevol, zacht voor mezelf mag zijn en dat deze gevoelens mijn zullen helpen in mijn healingsproces, maar ik heb het O zo moeilijk om niet meer boos te zijn op mijn moeder, waar ik een hele harde relatie mee had en om dit los te laten. Dan ben ik regelmatig weer boos op mezelf om wat ik mezelf eigenlijk aandoe. Om door de ongemakken van pijn, jeuk, mentale dipjes omdat het te traag gaat naar mijn goesting (herstel) ben is soms heel fier en trots op mezelf als ik dan toch liefdevol en zacht kan zijn voor mezelf. Maar de boosheid komt ook regelmatig om de hoek kijken. Yin en Yang denk ik dan.
Olaf, bedankt voor je dagelijkse gedachte, het doet me vaak heel veel deugd. Groetjes, Gerd – Onze-Lieve-Vrouw-Waver – Antwerpen – België
Ben alleen wat boos als ik op de fiets zit en de auto’s rijden door waar ze mij voorrang moeten geven door net voor mijn wilen gas te geven en dan als zogenaamd bedankje hun had opsteken.
Of als ze geen richting aangeven en jij dus bijna tegen die auto aan rijdt.
Er zijn bijna geen heren of dames meer in het verkeer. Verder boos over roddels of laksheid van mensen die willen jij ergens snel op zal reageren en zij dan gewoon een dag of langer wachten terwijl het net zo belangrijk is.
Maar aangezien ik met pensioen ben probeer ik alles zo rustig mogelijk te bekijken
O ja heb soms zeker wel boosheid , maar vraag me zelf dan ook gelijk waarom ben ik boos waar ben ik in de fout gegaan
Dus ik zoek het wel uit en of ik het kan veranderen.
Of ik ook boosheid ervaar? Jazeker!
Ik ervaar boosheid van mensen om me heen, die kwaadspreken over anderen, daarbij verhalen uit zijn verband rukken, opblazen, en aangedikt met belastende details rondbazuinen om mensen tegen elkaar op te zetten!
Ik ben daarover niet boos, want ik weet, dat het probleem daardoor alleen maar groter wordt.
Ik heb pogingen gedaan om in gesprek te komen met dit familielid. Dat werd steeds genegeerd of afgewezen.
Ik heb het schriftelijk geprobeerd, waarbij alles wat ik met de beste bedoelingen schreef, in een antwoord werd opgeblazen, verweten met veel cynisme enz.
Daarop heb ik nog een keer in een mail geprobeerd om misverstanden bespreekbaar te maken, door te verduidelijken.
Naar aanleiding daarvan namen zijn kinderen contact met mij op. We kwamen tot een goed gesprek. De zoon kwam bij ons eten en hij was hartelijk en vrolijk, toen hij vertrok. Zij vroegen mij beiden om niet meer op hun vader te reageren, om geen breuk in de familie te krijgen en dat zouden ze hem ook vragen.
Enkele dagen later ontvingen we van mijn broer, hun vader, een verpletterende brief! Alles werd anders uitgelegd, heel veel cynisme weer en mijn serieus goede bedoelingen en inzet werd uitgelegd als het sussen van mijn geweten.
Alles wat ik daarvoor met veel liefde, tijd, energie en inzet had gedaan, werd anders uitgelegd en me verweten.
Ik heb daar maar niet meer op gereageerd, zoals ik zijn kinderen beloofd had.
Na een week kreeg ik een telefoontje van zijn (3e) vrouw, mijn schoonzus, waarin alleen maar tegen me werd geschreeuwd. Ik ben heel rustig gebleven, was overdonderd, maar heb na een aantal minuten toch 1x de kans gekregen om heel rustig iets te zeggen, waar onmiddellijk weer overheen geschreeuwd werd. Totaal duurde dit geschreeuw 7 minuten. Ik heb gevraagd, of we even rustig verder zouden kunnen praten, maar dat werd ook weer overschreeuwd. Toen heb ik maar gezegd, dat het geen zin had om dit gesprek zo verder te voeren en aangekondigd, dat ik het gesprek zou gaan verbreken, wat ik vervolgens gedaan heb, terwijl er nog verder geschreeuwd werd!
Ik was overdonderd, maar wel blij, dat ik rustig kon blijven.
We zijn nu met de broers en zussen, inclusief de boze broer en schoonzus op een midweek vakantie. Er was al aangekondigd, dat die broer en schoonzus me daar niet wilden zien, enz. Ze zouden de broers en zussen inlichten…!
Ik had aan mijn broers en zussen niets hierover laten weten, om het probleem niet groter te maken en omdat ik dat ook aan hun dochter had beloofd. Ik wilde ook geen verwijten of oordelen over hen verspreiden; ook niet, over de leugens, die hij zou verspreiden… Wij wilden hen niet opzadelen met een loyaliteitsprobleem…
Het is deze eerste drie dagen redelijk goed gegaan. De eerste dag hebben ze me gemeden, voor zover mogelijk. De tweede dag begonnen ze zich redelijk normaal te gedragen en ook vandaag.
Enkele broers probeerden me wel van goedbedoelde adviezen te voorzien en uit alles bleek, dat hij hen onwaarheden had verteld, aangevuld met eigen verzinsels, waar ik niet op voorbereid was, natuurlijk.
Vanavond bleek, dat ze inderdaad hun verdraaide en met leugens aangedikte verhaal aan de anderen verteld hadden.
Ik ben daar niet boos over, maar ik weet er geen raad mee.
Aan de ene kant zou ik de misverstanden recht willen zetten, maar ik weet dat hij hen het laatste jaar al geïndoctrineerd heeft met zijn leugens, die de anderen nu voor waarheid aannemen.
Ik ben dus in een onmogelijke positie geraakt.
Ik heb me tot nu toe heel sterk opgesteld en alle emotie eruit gehouden, maar dat wordt nu steeds moeilijker…
Dus ja, ik heb met heel veel boosheid te maken…
Er is op youtube heel veel te vinden over narcisten en de schade die ze aanrichten. Wat je beschrijft komt helaas vaak voor. Ik herken het ook. Er is niet echt een oplossing, maar wanneer je gaat begrijpen wat er gebeurt dan kun je het in ieder geval voor jezelf een plek geven. Hopelijk komt er steeds meer bewustzijn over dit verschijnsel, zodat er minder ravage kan worden aangericht. Het zou al schelen als mensen de leugens en manipulaties van zulke zware narcisten niet meer klakkeloos zouden geloven, als narcisten zouden worden doorzien. Dr. Ramani op YouTube is een goede ingang, het is wel in het Engels. Sterkte!
Ik ben voornamelijk boos vanwege het feit dat heel veel mensen alle misstanden in de wereld zo laconiek opnemen, met een houding van ‘het zal mijn tijd wel duren’ …. waar is potdomme de eigen verantwoordelijkheid, de empathie, de compassie, de ‘actiebereidheid’?!
Ik merk bij mezelf dat boosheid een automatische reactie is, een soort reflex, om een verwachting die ik had en die plotseling niet uitkomt. Dus probeer ik maar geen verwachtingen meer te hebben, maar dat valt nog niet altijd mee. Vooral de zogenaamde gerechtvaardigde verwachtingen, zoals “je mag toch verwachten dat iemand zich aan zijn eigen belofte houdt”, of “je mag toch verwachten dat iemand oplet in het verkeer”, of “je mag toch verwachten dat mensen rekening houden met elkaar”. Ook die maar niet. Dat helpt om niet boos te worden en wanneer ik toch weer in een boze emotie schiet, me meteen te realiseren dat ik blijkbaar alweer een verwachting had. Dan is de boosheid meteen over. Er kunnen dan natuurlijk soms wel pijn of verdriet overblijven.
boosheid wordt geactiveerd door het OMA principe waar we “allemaal” mee behept zijn:
Opvattingen Meningen Aannames, kortom, ons overtuigingen systeem. Moraal: wees niet overtuigd van je Oma’s…
Of we boosheid ervaren ? nou en of ! buren aan weerszijden van ons en buren verderop in de straat wegens boosheid van het waterschap achter ons ! “Gefrustreerde narcisten “? nou dat is een schot in de roos ! En dan zet je de pc aan en lees je de DG van vandaag: ” Door je eigen woede te overwinnen vernietig je in 1 klap al je vijanden” Gelukkig waren we de afgelopen dagen al zover gekomen en nu krijgen we de bevestiging, van onze hemelse helpers via Olaf. Olaf, wat mooi dat je een doorgeefluik mag zijn !
Ik ben boos?
Vaak is het onmacht, waardoor wij boos worden.
Er is iets gebeurt, daar kunnen we niet goed mee omgaan en dan worden we boos.
Helpt dat? Niet echt.
Ik heb eens op facebook een goede tip gelezen, die voor mij wel werkt.
Wens iemand geluk!
Het lukt niet altijd. Maar het helpt vaak wel om de angel eruit te halen.
Mijn iPhone ligt s’avond op het nacht tafel en word opgeladen. s’morgen bij het opstaan lees ik de dagelijkse gedachten dat doet me goed. Het is als een goeie morgen die je krijgt van de hele wereld.het helpt ook al is het eendag die minder goed gaat.
Ik ben dankbaar dat ik zoveel mensen mag leren kennen met hetzelfde gedachtengoed .Dank voor wie zich daarvoor inzet.
Een hartverwarmende groet.
Roos.
Als opa van bijna 73 van mijn enige kleinzoon van 2 jaar, kan ik niet meer boos worden, het is heerlijk om samen met mijn lieve vrouw waar ik al bijna 50 jaar mee getrouwd ben, op te mogen passen 2x p.week.
Natuurlijk erger ik mij weleens aan die gefrustreerde narcist Johan Derksen van VI, die vaak onschuldige mensen en ons Koningshuis wegzet als onbenullen. Ik denk dat ik weet waarom…hij is (nog) geen opa.!
De oorlog maakt me erg boos, dat het mogelijk is zoveel jonge mensen de dood in te jagen in 2023:
Verder geniet ik van vogels in de tuin en een bosje bloemen in de vaas en mooie boeken
Ook iedere avond te bedanken voor wat we allemaal hebben, al mis ik al 13 jaar mijn geweldige man.
Heel mooi stukje Olaf!
Het klopt… “Wat je geeft, krijg je vaak terug!” Zo herkenbaar! Antwoorden met een glimlach, maakt meestal veel goed!
Het lukt mij ook niet altijd, maar deze mindset is voor jezelf een positieve insteek voor elke dag!
Dankjewel weer voor deze mooie woorden van bewustwording!
Ik was twee dagen geleden boos op de mens: in de wei liep een jonge koe met plastic in zijn bek: het zat vast aan zijn tanden. Ik durfde de wei niet in om het los te maken.
Gisteren ben ik terug gegaan: geen koeien meer in de wei: ik heb al het plastic wat in mij afvalzak van Nederland schoon pastte opgeruimd. Ik kreeg een Dankjewel van een voorbijganger. Ik glimlachte weer.
Elke dag ben ik blij dat ik er nog ben.
Na een hersenbloeding die slechts weinigen overleven, waardeer ik vriendelijkheid oprechtheid en vriendschap meer en meer. Elke dag ben ik dankbaar dat ik er nog ben en groet elk wezen, van mens naar dier en omgekeerd. Dat maakt het leven zoveel mooier. En elke dag een wijze spreuk die ik deel met een aantal mensen in mijn nabijheid maakt me ook blij.
Blij met jullie dagelijkse gedachte. 🍀
Wellicht heeft het met mijn leeftijd te maken… ik ben tenslotte 80 jaar, hoe raar het voor mezelf ook klinkt!
Gaandeweg door de tijd heen werd ik milder, en zie het nut van boosheid niet zo… Wat vroeger boosheid was, kan nu teleurstelling zijn, of een verdrietig gevoel…
Boosheid maakt de wereld minder mooi, en daar lijdt de wereld onder…
Leuk stuk van die psycholoog en ja ik merk ook, dat ik minder vreugde in het leven ervaar. Ik wordt nooit echt boos, maar heb wel van die opvliegers als bijvoorbeeld iemand iets doms doet in verkeer, kan ik echt hardop reageren met stommeling!, of klootzak!
Wel merk ik, dat ik vaak makkelijk geërgerd ben. Voorbeelden: mensen die raar gedrag vertonen, zoals flesjes, papiertjes e.d. gewoon uit hun handen laten vallen op straat. Buurvrouw, die zich ongelooflijk druk maakt om het gras tussen de stoeptegels in
de hele straat. E-bikers, die met opgeheven kin zonder te kijken kruispunten over jakkeren. Talkshows, waar bijna iedereen na een halve zin onderbroken wordt door de host(ess); het idioot vluchtige van commentaren op alles wat er gebeurt, zonder ook maar enige echt kennis van zaken. De lamlendigheid en besluiteloosheid van de regering, de ministers en ook de tweede kamer. Het continue gebroddel van wie er wel of niet met wie praat, wat er electoraal het beste uitkomt etc. Bijna nergens zie ik daadkracht, durf en visie. Ik schaam me soms als ik die chaos in de debatten aanschouw. Ook aan de grote ongelijkheid in onze maatschappij erger ik me en dat maakt me wel boos. Ons westerse kapitalistische systeem is versleten; de aarde is uitgemolken en iedereen denkt dat het meevalt, maar dat is niet zo! Wordt wakker! Onze economie gaat goed: we hebben bijna 1 miljoen mensen in armoede! Ik neem me voor maar eens wat minder het nieuws te volgen. Daar knap ik vast een stuk van op!
Lieve boze en glimlachende Olaf,
wat heb ik genoten met een herkenning op de boodschap en een glimlach op de uitkomst van je openhartige post.
ja boosheid, natuurlijk is dat ook zeer herkenbaar voor mij. Ik ben boos, hij is boos….volgens mij zijn we allemaal boos, de een een beetje meer dan de ander. Je zou voor minder in deze openbarende tijden.
het hoort erbij voor mij die boosheid als mens zoals een glimlach is erbij hoort.
Hoe ik met die boosheid om ga is een tweede natuurlijk, tijd voor eigen verantwoordelijkheid! Wie of wat mij ook boos maakt, het is nog altijd uit mijn eigen koker dat de boosheid komt.
Daar komt de glimlach als ik me dat realiseer….aha…ik kan kiezen…het is MIJN boosheid die IK kan kantelen welke kant dan ook op.
met een glimlach en een grote dankbaarheid voor het prachtige werk wat jij hebt neergezet.
Wat een geweldig stukje heb je geschreven . Ik herken me erin . Na jaren met de boosheid van een ander te hebben geleefd , waardoor ik zelf uiteindelijk ook boos werd , kies ik ervoor om het achter me te laten .Ik kies nu voor mezelf en probeer te leven met een glimlach en te genieten met en van mijn kinderen en kleinkind . Daarvoor moest ik 72 worden . In de herfst van mijn leven . Ik hoop dat nog lang te kunnen doen . Beter laat dan nooit . Dank voor je mooie stukje .
Ik lees iedere ochtend de Dagelijkse Gedachte en samen met de positieve Vibe hiervan en het genieten van de kleine geluksmomenten iedere dag , kom ik mijn leven tevreden en vrolijk door😀
Regelmatig boos, komt door de tijd waarin we nu leven. Polarisatie vanaf de “ Corona tijd “.
Uitsluitingen als je er niet in meegaat.
En wat het allemaal nog gaat brengen.
Gelukkig kan ik nog genoeg genieten !
Boos ben ik vrijwel nooit. Hooguit wel eens verdrietig.
Een, liefst permanente, glimlach op je gezicht geeft heerlijk ontspannen gevoel en de wereld om je heen reageert hier ook ontspannen op.
Oh neen, word alsjeblief niet boos! Er lopen al genoeg boze mensen rond in deze wereld… Wil je alsjeblief vriendelijk blijven, niettegenstaande je omgeving je het bloed van onder je nagels kan halen? Graag een vriendelijk woord dat vergeving uitstraalt, een dankbaar woord om wat we hier in het Westen wél krijgen en waar mensen uit vreemde landen naar smeken en hun leven om geven om het te bereiken. Het is écht niet evident om een dak boven je hoofd te hebben, of ’s morgens op te staan uit je eigen bed en te kunnen ontbijten. Die warme douche kennen heel veel mensen niet. Onderwijs, werk, ziekteverzekering, geplaveide wegen en riolering voor je deur, drinkbaar water uit de kraan, een winkel in de buurt… Ok, we missen de zon, maar de regen van de laatste dagen is levensnoodzakelijk om de zomer door te komen. Zullen we klagen? Ja? Maar toch niet boos worden alsjeblief…
Ik ben zelden boos. Soms een kleine ergernis voor onbegrip of vooroordeel. Maar dat is niet zo vaak. Ik relativeer veel vermoed ik. Vind mijn kleine leven best wel mooi. Het grote en kleine onrecht maakt me eerder verdrietig dan boos.
Ik lees bij verschillende commentaren dat de mensen niet boos, maar wel verdrietig worden.
Nou vind ik persoonlijk verdriet een veel heftigere en diepgaander emotie dan boosheid.
Dus wat is er nou erger ”boosheid” of ”verdriet”