Ik ben boos. Jij bent boos. Hij is boos. Zij is boos. Wij zijn boos. Jullie zijn boos. Zij zijn boos. Nee, het is geen grammatica les. Het is volgens hoogleraar klinische psychologie Jan Derksen de tijd waarin wij leven.
Automeditatie
Zoals er mensen zijn die zweren bij wandelmeditatie, voel ik mij goed bij automeditatie. Met een kalm gangetje in mijn comfortabele Volvo cruisen over de snelweg. Autoradio aan en even helemaal in mijn eigen wereldje. Wat kan het leven toch mooi zijn. Tenminste, tot Jan zijn mond open doet.
60 seconden geluk
Het voorjaarszonnetje strijkt nog wat verlegen over het asfalt van de A4. Ik heb NPO-radio 1 opgezet en daar brandt psycholoog Jan Derksen vanuit het niets los. Het programma Villa VdB biedt hem een open podium voor een monoloog over het huidige tijdsbeeld. Zijn visie laat zich gemakkelijk samenvatten. Iedereen is boos.
Dat is niet goed, weet ik als oprichter van de Dagelijkse Gedachte. Vele grote denkers waarschuwen in mijn dagelijkse e-mail en in de app voor boosheid. ‘’Als je met boosheid reageert op boosheid, schep je alleen meer boosheid’’, leert Boeddha ons. En de Amerikaanse denker Ralph Waldo Emerson (1803-1882) voegt daar praktisch aan toe: ‘’Niet boos worden mensen, want elke minuut boosheid kost je 60 seconden geluk’’.
Gefrustreerde narcisten
Psycholoog Jan is niet van de lange verklaringen. De westerse welvaart is, hoe vreemd het ook klinkt, volgens hem de oorzaak van onze boosheid. De laatste generaties zijn opgegroeid zonder tegenslagen. Bovendien opgevoed door ouders die zich niet waagden aan een corrigerende tik op de vingers. Het resultaat; een generatie van gefrustreerde narcisten. Ja die Jan beweert nogal wat.
Luisterend naar deze confronterende monoloog van de gedragswetenschapper moet ik mijn best doen om mijn concentratie bij de weg te houden. Nou ja. Nu jok ik een beetje. De zelfdenkende veiligheidssystemen van Volvo houden mij keurig tussen de lijnen. Ik zou zelfs in slaap kunnen vallen achter het stuur.
10.000 keer
Maar mijn gedachten dwalen toch af van het wegdek. Ik behoor niet tot de verwende mens. Ik stam nog uit de tijd zonder douche en centrale verwarming. Maar OOOOOH wat kan ik boos worden. Eigenlijk ben ik dus heel modern, haha. Terugtellend in mijn leven ben ik al meer dan 10.000 keer boos geweest, zo schat ik. Ben ik er wat mee opgeschoten? Eerlijk zeggen Olaf! Nee, dus …
‘’Nou daar ben je dan lekker laat achter gekomen’’, concludeert de Romeinse stoïcijnse filosoof Seneca (5 v.Chr.- 65 v.Chr.) vanuit het archief van de Dagelijkse Gedachte. ‘’Ik glimlach vandaag. Ik glimlach morgen. Het leven is simpelweg te kort om boos te zijn’’. Hij heeft gelijk maar dat besef je pas in de herfst ervan.
Vrachtwagen
Ik wissel van baan ter hoogte van Schiphol. De A4 telt hier 6 rijstroken en het verkeer raast links en rechts voorbij. Ik wacht achter mijn stuur op een oplossing uit de autoradio voor al die maatschappelijke boosheid.
Maar hoogleraar Jan houdt het vooral bij een constatering en sluit af met reclame voor zijn boek over boosheid dat eind van dit jaar verschijnt. Lekker dan. De boel stevig oppoken en je dan eenzaam achterlaten met je gedachten. Wat voor een psycholoog is dat? Daar zou je boos van kunnen worden. Ik grinnik in mezelf en stuur afwezig richting de uitvoegstrook. Toeeeeeeeeeeetuh. De scheepshoorn van een enorme vrachtwagencombinatie doet mijn autoruiten trillen. Oef, even niet opgemerkt.
Spiegel
Mijn verstandige Volvo heeft zelf al ingegrepen. Het blijft een vreemd gevoel als er vanuit het niets aan je stuur wordt getrokken. Maar het heeft een ongeluk voorkomen. En ja hoor, vanuit de vrachtwagencabine wordt een arm naar buiten gestoken met een dikke middelvinger omhoog.
Je kunt hem geen ongelijk geven. Ik geef gas en ik kijk de vrachtwagen na in mijn binnenspiegel. De weg ligt weer voor mij open en ik vervolg mijn automeditatie met het Engelse spreekwoord: ‘’De wereld is als een spiegel. Kijk je boos, dan kijkt hij boos terug. Glimlach je, dan glimlacht hij terug’’.
Ik ben benieuwd. Ervaar jij ook een tijd van boosheid? Wat maakt jou boos? Of ga je door het leven met een glimlach? Laat je reactie achter.
Elke dag ben ik blij dat ik er nog ben.
Na een hersenbloeding die slechts weinigen overleven, waardeer ik vriendelijkheid oprechtheid en vriendschap meer en meer. Elke dag ben ik dankbaar dat ik er nog ben en groet elk wezen, van mens naar dier en omgekeerd. Dat maakt het leven zoveel mooier. En elke dag een wijze spreuk die ik deel met een aantal mensen in mijn nabijheid maakt me ook blij.
Blij met jullie dagelijkse gedachte. 🍀
Wellicht heeft het met mijn leeftijd te maken… ik ben tenslotte 80 jaar, hoe raar het voor mezelf ook klinkt!
Gaandeweg door de tijd heen werd ik milder, en zie het nut van boosheid niet zo… Wat vroeger boosheid was, kan nu teleurstelling zijn, of een verdrietig gevoel…
Boosheid maakt de wereld minder mooi, en daar lijdt de wereld onder…
Leuk stuk van die psycholoog en ja ik merk ook, dat ik minder vreugde in het leven ervaar. Ik wordt nooit echt boos, maar heb wel van die opvliegers als bijvoorbeeld iemand iets doms doet in verkeer, kan ik echt hardop reageren met stommeling!, of klootzak!
Wel merk ik, dat ik vaak makkelijk geërgerd ben. Voorbeelden: mensen die raar gedrag vertonen, zoals flesjes, papiertjes e.d. gewoon uit hun handen laten vallen op straat. Buurvrouw, die zich ongelooflijk druk maakt om het gras tussen de stoeptegels in
de hele straat. E-bikers, die met opgeheven kin zonder te kijken kruispunten over jakkeren. Talkshows, waar bijna iedereen na een halve zin onderbroken wordt door de host(ess); het idioot vluchtige van commentaren op alles wat er gebeurt, zonder ook maar enige echt kennis van zaken. De lamlendigheid en besluiteloosheid van de regering, de ministers en ook de tweede kamer. Het continue gebroddel van wie er wel of niet met wie praat, wat er electoraal het beste uitkomt etc. Bijna nergens zie ik daadkracht, durf en visie. Ik schaam me soms als ik die chaos in de debatten aanschouw. Ook aan de grote ongelijkheid in onze maatschappij erger ik me en dat maakt me wel boos. Ons westerse kapitalistische systeem is versleten; de aarde is uitgemolken en iedereen denkt dat het meevalt, maar dat is niet zo! Wordt wakker! Onze economie gaat goed: we hebben bijna 1 miljoen mensen in armoede! Ik neem me voor maar eens wat minder het nieuws te volgen. Daar knap ik vast een stuk van op!
Lieve boze en glimlachende Olaf,
wat heb ik genoten met een herkenning op de boodschap en een glimlach op de uitkomst van je openhartige post.
ja boosheid, natuurlijk is dat ook zeer herkenbaar voor mij. Ik ben boos, hij is boos….volgens mij zijn we allemaal boos, de een een beetje meer dan de ander. Je zou voor minder in deze openbarende tijden.
het hoort erbij voor mij die boosheid als mens zoals een glimlach is erbij hoort.
Hoe ik met die boosheid om ga is een tweede natuurlijk, tijd voor eigen verantwoordelijkheid! Wie of wat mij ook boos maakt, het is nog altijd uit mijn eigen koker dat de boosheid komt.
Daar komt de glimlach als ik me dat realiseer….aha…ik kan kiezen…het is MIJN boosheid die IK kan kantelen welke kant dan ook op.
met een glimlach en een grote dankbaarheid voor het prachtige werk wat jij hebt neergezet.
Wat een geweldig stukje heb je geschreven . Ik herken me erin . Na jaren met de boosheid van een ander te hebben geleefd , waardoor ik zelf uiteindelijk ook boos werd , kies ik ervoor om het achter me te laten .Ik kies nu voor mezelf en probeer te leven met een glimlach en te genieten met en van mijn kinderen en kleinkind . Daarvoor moest ik 72 worden . In de herfst van mijn leven . Ik hoop dat nog lang te kunnen doen . Beter laat dan nooit . Dank voor je mooie stukje .
Ik lees iedere ochtend de Dagelijkse Gedachte en samen met de positieve Vibe hiervan en het genieten van de kleine geluksmomenten iedere dag , kom ik mijn leven tevreden en vrolijk door😀
Regelmatig boos, komt door de tijd waarin we nu leven. Polarisatie vanaf de “ Corona tijd “.
Uitsluitingen als je er niet in meegaat.
En wat het allemaal nog gaat brengen.
Gelukkig kan ik nog genoeg genieten !
Boos ben ik vrijwel nooit. Hooguit wel eens verdrietig.
Een, liefst permanente, glimlach op je gezicht geeft heerlijk ontspannen gevoel en de wereld om je heen reageert hier ook ontspannen op.
Oh neen, word alsjeblief niet boos! Er lopen al genoeg boze mensen rond in deze wereld… Wil je alsjeblief vriendelijk blijven, niettegenstaande je omgeving je het bloed van onder je nagels kan halen? Graag een vriendelijk woord dat vergeving uitstraalt, een dankbaar woord om wat we hier in het Westen wél krijgen en waar mensen uit vreemde landen naar smeken en hun leven om geven om het te bereiken. Het is écht niet evident om een dak boven je hoofd te hebben, of ’s morgens op te staan uit je eigen bed en te kunnen ontbijten. Die warme douche kennen heel veel mensen niet. Onderwijs, werk, ziekteverzekering, geplaveide wegen en riolering voor je deur, drinkbaar water uit de kraan, een winkel in de buurt… Ok, we missen de zon, maar de regen van de laatste dagen is levensnoodzakelijk om de zomer door te komen. Zullen we klagen? Ja? Maar toch niet boos worden alsjeblief…
Ik ben zelden boos. Soms een kleine ergernis voor onbegrip of vooroordeel. Maar dat is niet zo vaak. Ik relativeer veel vermoed ik. Vind mijn kleine leven best wel mooi. Het grote en kleine onrecht maakt me eerder verdrietig dan boos.
Ik lees bij verschillende commentaren dat de mensen niet boos, maar wel verdrietig worden.
Nou vind ik persoonlijk verdriet een veel heftigere en diepgaander emotie dan boosheid.
Dus wat is er nou erger ”boosheid” of ”verdriet”