Matthijs van Nieuwkerk van het iconische tv-programma ‘De wereld draait door’ kon de gêne op zijn gelaat maar met moeite onderdrukken als hij het item ‘guilty pleasures’ aankondigde. Gasten aan tafel vertelden zonder schroom over hun liefde voor een onbeduidend liedje waar anderen zich voor zouden schamen. Zelf heb ik ook een quilty pleasure die ik in spirituele kringen maar beter voor me kan houden. Ik ben fan van de serie Love Island. En vooral van de originele Engelse reeks. Ik leer van elke aflevering. Love Island maakt mij echt een beter mens.

Deauville

Ik heb Love Island ontdekt tijdens een roadtrip die ik samen met mijn dochter Kiki enkele jaren geleden maakte door Duitsland, Frankrijk en België. In Frankrijk deden we onder andere de mooiste kustplaats van het land aan: Deauville. We verbleven er drie dagen en elke avond dineerden Kiki en ik in het schilderachtige centrumpje aan de overzijde van de haven. De overtocht maakten we in een klein veerschuitje. De avonden waren er perfect. Avonden waarvan je jaren later de zilte zomergeur nog proeft.

Onbeperkt internet

Terug in het hotel op de eerste avond in Deauville (echt even checken op Google) hadden we nog geen zin om te gaan slapen. Kiki had haar Macbook bij zich en ik heb al jaren een T-Mobile onbeperkt internet abonnement voor de EU. Een ideale combinatie, zo zou later blijken. ‘Zullen we een aflevering van Love Island kijken’, vroeg Kiki. ‘Wat is dat?’ antwoordde ik. Ze klapte haar laptop open en een uur later was ik verslaafd.

Ware liefde

Wat is Love Island? De serie wordt als volgt vermeld in Wikipedia: ‘Love Island is een programma waarin een aantal jonge singles worden gevolgd tijdens hun verblijf in een luxueus vakantiehuis op een idyllisch eiland. De singles hopen de ware liefde te vinden tijdens hun “summer of love”, waarbij ze dag en nacht onder toezicht staan van camera’s. Om zo lang mogelijk op het eiland te mogen blijven, moeten de singles koppels vormen.’ Dat klinkt tamelijk puberaal en ik vermoed dat de programmamakers mij niet echt als hun doelgroep zien.

Boeddha

Toch durf ik met droge ogen te stellen dat Boeddha tijdens een korte terugkeer op aarde met alle plezier een aflevering van Love Island zou meekijken. De serie is namelijk een voortdurende les in het niet oordelen. ‘Wees niet de rechter over mensen en doe geen aannames’, leert Boeddha ons. Ik neem het me bij elke aflevering voor en toch stel ik mezelf telkens teleur. Ik heb direct mijn woordje klaar bij iedere nieuwe bewoner die de villa betreedt. Maar nooit, echt nooit is die eerste indruk juist. Sympathieke jongens ontpoppen zich als psychopaten. Bimbo’s blijken fijnbesnaarde juffrouwen. Onmogelijk relaties zijn na jaren nog samen. (Ja, dat check ik op Instagram). En droomparen gaan bij de eerste beste gelegenheid vreemd.

Martien Meiland

Zoals gelovigen de Bijbel of Koran dagelijks bestuderen om zuiver te leven, zo is elke nieuwe serie, of deze zich nu afspeelt in Australië, de Verenigde Staten of Nederland, een reiniging voor mijn ziel. Ik tracht me daarbij vast te houden aan een uitspraak van schrijver Godfried Bomans (1913-1971). Hij zegt ‘Er is zelden iets wat ik zeg of denk of het tegenovergestelde gaat ook door mijn gedachten.’ Had ik dat talent ook maar. Tegelijkertijd denken als de vrolijke Martien Meiland ‘wat goeeeeeed’ én als cynicus Maarten van Rossum ‘Wat ongeloooooflijk slecht’.

Moeilijk zoenen

Inmiddels heb ik samen met Kiki alle eilanden gezien. ’s Winters is het wachten op nieuwe seizoenen. Dit jaar heb ik een flinke tegenvaller moeten verwerken. De moeder van alle Love Islands, de oorspronkelijke Engelse versie, is opgeschort naar 2021. Corona heeft ook de opspelende hormonen verslagen. Het is moeilijk zoenen met een mondkapje op en soms moeten bewoners van de villa er wel vijf op een rij doen.

Gelukprofessoren

Waar moet Olaf zijn levenslessen nu vandaan halen? Filosoof Kant maar weer eens uit de boekenkast getrokken of Aristoteles? Of een van mijn eigen boekjes opengeslagen? Op mijn nachtkastje ligt inderdaad altijd wat leerzaams. Op dit moment is dat The World Book of Happiness, wijsheid van 100 gelukprofessoren uit de gehele wereld. Wat je er voornamelijk uit leert, is dat geluk geen exacte wetenschap is. Geluk heeft vele gezichten. Mijn levensmotto is overigens: ‘Wacht niet op bijzondere momenten maar maak de gewone momenten bijzonder’.

Bijna goed

Maar ik dwaal af. Wat is mijn vervanger voor Love Island? Wie of wat op televisie houdt mij scherp in het niet oordelen? Tromgeroffel…….. Dat is…….. Wie van de drie. Dit honderd jaar oude zwartwit programma is door  SBS6 nieuw leven ingeblazen. Ik ben Jan Jansen en ik ben slager… Ik ben Jan Jansen en ik ben slager… Ik ben Jan Jansen en ik ben slager…  Ook dat raad ik nooit goed. ‘Die met die grote handen is de slager’, roep ik overtuigd naar mijn vrouw.  Maar aan het einde staat deze niet op. Hij blijkt masseur. Nou ja, dat reken ik bijna goed.

Wat heb jij geleerd van niet te snel oordelen? Laat hieronder je reactie achter.