‘’Hebben we nog ergens kleingeld?’’ Mijn vrouw keert licht buiten adem terug van de voordeur. ‘’De bezorger van het weekblad staat te wachten met een kaartje. Wat zal ik hem eigenlijk geven?’’ Toepasselijker kan bijna niet. Ik kijk op uit het boek ‘You are A Badass at Making Money’ dat ik op de bank lig te lezen. Geïnspireerd door de woorden van schrijfster Jen Sincero antwoord ik jolig: ‘’Waarom moet het eigenlijk kleingeld zijn? Waardeer je hem maar een klein beetje?’’

Gemeen dichtsmijten

Het is traditie dat krantenbezorgers aan het eind van het jaar met een kaartje langs de deuren in hun wijk gaan. Met hun kerst- en nieuwjaarswens proberen ze wat extra’s te verdienen. Er zijn mensen die het kaartje aanpakken en de voordeur gemeen dichtsmijten met de woorden ‘’En jij ook de beste wensen’’. Ik ben mijn carrière begonnen als krantenbezorger. Ik heb dat ook meegemaakt. Toen wond ik mij er niet over op, maar met terugwerkende kracht word ik nu wel droevig over zo’n houding.

Onze grootste behoefte

‘’De grootste behoefte van de mens is om gewaardeerd te worden’’. Dit schreef H. Jackson Brown eind vorige eeuw in zijn ‘Kleine instructieboekje voor het leven’ dat in Amerika een gigantische bestseller werd. Hij sloeg even over dat we eerst graag eten, drinken en een dak boven ons hoofd willen, maar daarna heeft hij groot gelijk. Waardering is de emotionele brandstof van het leven. De meest succesvolle vrouwen en mannen, miljonairs of wereldleiders kunnen tranen in hun ogen krijgen bij het gebrek aan waardering dat ze voelden van hun ouders.

Ouders

Paul van der Bergh, auteur van onder meer ‘Leven is aangeraakt worden’, beaamt dat volmondig met het citaat ‘’Ouderlijke waardering is voor een kind minstens zo belangrijk als een goede opleiding’’. Je kunt het volgens hem ver in het leven schoppen, maar als je nooit de waarderende blik van je ouders hebt gevoeld, blijft er altijd iets knagen. Zonde natuurlijk want je kunt de tijd niet terugdraaien. Een bizarre opmerking die ik trouwens ooit eens hoorde van een vader was: ‘’Ik ben super trots op mijn zoon. Maar dat laat ik niet blijken hoor. Dan gaat hij maar naast zijn schoenen lopen’’.

Een simpel gebaar

‘’Waardering kan iemand zijn dag veranderen, ja zelfs zijn of haar leven veranderen’’. Dit citaat komt van de Indiase pedagoog Gretta Cousins die in begin vorige eeuw de All India Women’s Conference oprichtte. Ze kwam op voor de achtergestelde vrouwen maar natuurlijk geldt haar uitspraak voor alle genders. We willen allemaal voelen dat we ertoe doen. Dat we iets toevoegen aan het leven van anderen. En dan is soms een simpel gebaar genoeg, aldus oud voetbaltrainer Leo Beenhakker: ‘’Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt’’. Ronaldo, de beste voetballer ter wereld, verdient een miljoen euro per week maar zonder zo’n klopje is zijn leven blijkbaar minder waardevol.

Aai over de bol

Hoera! Hoera! Hoor ik de spirituele hardliners in mijn achterhoofd juichen? ‘’Zie je nu wel’’, smalen ze, ‘’bij waardering gaat het nooit over geld’’. Ho, ho, ho, niet te snel jullie gelijk willen halen. Denken jullie nu echt dat de krantenbezorger zich meer gewaardeerd voelt door een aai over zijn bol dan door het geld dat mijn vrouw hem overhandigt? Geld kan een heel duidelijk signaal van waardering zijn, heb ik geleerd uit You are A Badass at Making Money van Jen Sincero. Daarin draait het om de vraag hoe iemand zichzelf eigenlijk waardeert. ‘’Wat durf ik voor mijn diensten te vragen?’’

Anderenwaarde

Een van de meest rake citaten van Wayne Dyer vind ik: ‘’Als je voor je eigenwaarde afhankelijk bent van anderen, is het anderenwaarde’’. Dat is er eentje om in je oren te knopen. Begin elke dag met een warme blik in de spiegel en de magische woorden: ‘’Wat ben ik toch een waardevol persoon’’. Dat neemt je omgeving volgens Lao Tse, de stichter van het taoïsme, vervolgens over: ‘’Wanneer je eenvoudig jezelf bent, je eigenwaarde niet afmeet aan anderen, dan zal respect het natuurlijke gevolg zijn’’.

Fonkelnieuwe Playstation

Tot welke bespiegelingen de eindejaarfooi voor de krantenbezorger al niet kan leiden. Met het geld dat hij ontvangt, koopt hij bijna zeker een fonkelnieuwe Playstation. En reken maar dat hij zich op zijn zolderkamer achter een beeldscherm eventjes uitermate gewaardeerd voelt. Aan het eind van de dag loop ik vanuit de douche de slaapkamer binnen. Mijn vrouw brengt achter de make-up tafel haar nachtcrème op. Ik kan het niet nalaten om terloops toch even te informeren naar wat ze heeft gegeven: ‘’En waarmee hebben we hem nu eigenlijk blij gemaakt?’’ Quasinonchalant, zoals alleen vrouwen dat beheersen, draait ze zich om en glimlacht. ‘’Jij hebt hem twintig euro gegeven, lieverd. Die zaten nog in je portemonnee…’’

Word jij als mens gewaardeerd? Heeft iemand dat wel eens laten blijken? Of andersom. Laat jij mensen merken dat je ze waardeert? Laat je reactie achter onder mijn column. Daar kunnen anderen en ik weer van leren.