Niet alles was vroeger beter. In het buitenland onbeholpen naar woorden zoeken, behoort met Google Translate tot de ongemakkelijke verleden tijd. Je praat in je mobieltje en het ratelt in perfect Catalaans de vertaling eruit. Ja Catalaans, want ik was een maandje in Valencia. Dankzij Google Translate heb ik nieuwe vriendschappen kunnen sluiten in deze levendige havenstad. Met een gepensioneerde brandweerman, met de bakkersvrouw op de hoek én met een kleine crimineel op een geïmproviseerd parkeerterrein.
Een probleempje
‘’Hola amic’’, klonk ‘s morgens zijn begroeting als ik Ramos uitliet op een braakliggend veldje vlak achter de boulevard. Ik logeerde bij mijn dochter Kiki in een appartement in Calle de la Reina in de wijk El Cabanyal. Deze vroegere vissersbuurt met smalle kleurrijke huisjes transformeert gestaag tot het meest trendy gebied van Valencia. Er is eigenlijk nog maar één klein probleempje, de zigeuners die wonen in de talrijke kraakpanden in de wijk. Mijn nieuwe vriend Alexandro (ik heb nog steeds het vermoeden dat het niet zijn echte naam is) maakt deel uit van dit probleempje.
Snelle conclusies
‘’Oordeel nooit over een ander vooraleer je 2 manen lang in zijn mocassins hebt gestaan’’. Het is een van de Native American citaten in het archief van de Dagelijkse Gedachte. Ik waarschuw mezelf ermee als mijn onderbuik weer eens een vreemd gevoel op boert. Want ik ben erg van de snelle conclusies. Verzachtend zou je het intuïtie kunnen noemen, maar dan zit mijn voorgevoel er verrassend vaak naast, haha. Olaf, laat je niet leiden door je eerste vluchtige indruk waarschuwt ook een oud Gaelic spreekwoord: ‘’Oordeel niet op basis van uiterlijk. Een rijkgevuld hart kan verstopt gaan onder een armzalige jas’’.
Betalen
Alexandro maakt tijdens onze eerste ontmoeting niet bepaald een goede indruk. Ellie Lust zou het zelfs chantage durven noemen. Ik reed met mijn auto het eerdergenoemde geïmproviseerde parkeerveldje op. En daar verscheen hij plotseling van onder een enorme palmboom met een breedgeschouderde maat als twee zelfbenoemde parkeerwachters. Intimiderend dirigeerde het duo mij naar een rij andere geparkeerde auto’s en wachtte tot ik uitstapte. Het gebaar van een handje in een kommetje, betekende maar één ding. Betalen!
Vriendelijkheid
Ken je het gevoel? Je weet dat iets niet klopt en je overziet in een milliseconde alle mogelijke scenario’s. Compleet met tijdsplan én kostenplaatje. De conclusie lag hier voor de hand. Een eurootje de man en een open lach. Geen tijdverlies en vergeleken met de parkeertarieven in Nederlandse binnensteden is 2 euro per dag een schijntje. Alexandro en zijn compagnon reageerden verrast op mijn positieve medewerking. ‘’Vriendelijkheid begint met het besef dat we allemaal worstelen’’, verstuurde ik ooit als Dagelijkse Gedachte. De auteur, MD Charles Glassman uit de staat New York, heeft helemaal gelijk.
Businessmodel
De volgende dagen ondervonden Alexandro en zijn mededader een probleem. Hun businessmodel is gebaseerd op aankomende én weer vertrekkende toeristen. Ze zijn van mening dat ze een service verlenen door de auto’s keurig in te delen zodat er meer mensen kunnen parkeren. Ook behoeden ze je ervoor dat je in een van de vele gaten rijdt. En als laatste dulden ze geen andere criminelen op hún parkeerterrein zodat je ruit niet wordt ingeslagen. Maar hoe om te gaan met een kale Nederlander die zijn auto gewoon een week laat staan en elke ochtend vrolijk langs wandelt met een indrukwekkende bouvier?
Opsporing Verzocht
Hoewel Alexandro niet zou misstaan in Opsporing Verzocht vatte ik oprechte sympathie voor hem op. Elke morgen stond hij daar druk gebarend zijn territorium te managen. ‘’Ik beschouw het als mijn werk’’, zo vertrouwde hij mij op een later moment toe. Op een ochtend moest ik wat uit mijn auto pakken en bouvier Ramos bleef in het appartement achter. Nu durfde Alexandro mij te benaderen, zijn handlanger als beveiliging op de achtergrond. Ik trakteerde hem op een welgemeende glimlach. ‘’Want elke ontmoeting is een kans die je niet voorbij moet laten gaan’’, beschrijft rabbijn Awraham Soetendorp het unieke van zo’n moment.
Revolver
Langzaam algemeen beschaafd Spaans is voor mij te volgen, maar staccato Catalaans is andere koek. Alexandro vuurde zijn woorden op mij af als mitrailleurvuur. Ik begreep er geen jota van. Zijn maat deed een extra stapje naar voren om de druk nog wat op te voeren. Ja, de situatie stond door communicatieproblemen nu echt op ontploffen. In een flits greep ik naar mijn broekzak. Alexandro en zijn bodycard deinsden geschrokken terug. Trekt die gekke Hollandse cowboy nu zijn revolver?
Waardering
Een seconde leek de tijd stil te staan op het stoffige parkeerterrein. Twee paar ogen volgden gespannen mijn rechterhand. Schiet hij wel of schiet hij niet… Snel liet ik mijn mobieltje zien. Alexandro zuchtte opgelucht. ‘’Zo, jullie zijn hier ook altijd’’, sprak ik tegen Google Translate. ‘’Així que tu també estàs sempre aquí’’, echode het apparaat in het Catalaans terug. De blikkerige woorden veranderden de situatie op slag. Eindelijk iemand met waardering voor zijn harde werken.
Bromance
‘’Goede communicatie versterkt elke relatie’’, luidt een mini gedichtje van de Bond Zonder Naam dat ooit als Dagelijkse Gedachte de wereld in ging. Zo ook bij Alexandro en mij. De verdere details van onze bromance zal ik jullie besparen maar we ontwikkelden een innige band. En misschien hielp ook onze zakelijke afspraak een beetje. Gewoon 2 euro per dag, elke maandag vooruit. Een superdeal voor beiden. Alexandro zeker van zijn geld en mijn auto de hele week bewaakt voor slechts 14 euro.
Heb jij misschien ook een bijzondere vriendschap, of ooit gehad? Ik ben benieuwd. Laat jouw reactie achter onder mijn column.
Nog een late reactie. Heb net je verhaal gelezen. Prachtig. Elke dag komen er situaties voor waarvan je kunt leren.
Een therapeut zei tegen mij om niet te oordelen; over mijzelf bedoelde hij op dat moment. Maar ik heb o.a. van hem geleerd dat je überhaupt niet moet oordelen over anderen. Da’s best moeilijk. Je weet nu eenmaal niet altijd waarom iemand iets zegt/doet. Bovendien verspil je energie. Blijf bij jezelf en dat is vaak moeilijk genoeg. Een beetje nederigheid kan geen kwaad.
Mijn verhaaltje: ooit zat ik in de trein en tegenover mij zat een man, leeftijdgenoot. Wij raakten aan de praat, kort want ik moest al snel weer overstappen. Eigenlijk jammer. Soms heb je een ontmoeting met een zielsverwant, zo voelde dat. Ik stapte uit en draaide me nog even om. Hij ook en we zwaaiden naar elkaar. Het is me altijd bijgebleven als een bijzonder moment.
Goede morgen Olaf,
Elke morgen laat ik me blij verrassen door de dagelijkse gedachte die mij en vele anderen via jou toegestuurd krijgen. Ik heb me er al dikwijls door geraakt gevoeld, heb er al heel dikwijls veel aan gehad om het te laten doorwerken in mijn eigen gedachten en gevoelens. Ook wat je ons de laatste periode extra doorstuurt, zoals nu, stemt me tot nadenken om het juiste, het goede, het mooie toe te passen in mijn eigen leven zodat ikzelf maar ook de anderen waarmee ik omga er de goede vruchten van plukken.
Zo helemaal dankbaar dat ik jou, Olaf, en de dagelijkse gedachte een aantal jaren terug leerde kennen ,
Erna
Erna
Beste Erna, wat een enorm lieve reactie. En wat voelt het goed dat we met de Dagelijkse Gedachte iets kunnen toevoegen aan jouw leven. Jouw reactie geeft mij een flinke portie positieve energie. Dankjewel daarvoor. Olaf.
Geweldig verhaal weer Olaf! Ik geniet erg van je columns. Zij laten mij nadenken over hoe ik zelf zou handelen. Dank je wel!
Leuk verhaal Olaf! Kijkend naar een volle maan en de storm op de achtergrond horend schrijf ik ook een verhaaltje. Jarenlang was ik vrijwilliger in een gevangenis. Een boeiende tijd met vele inzichten en mooie gesprekken. Gestart met begeleiding bij woord- en gebedsdiensten. Ik ontmoette daar een man, hij gaf me een hand om kennis te maken. Hij liep alsof hij aangeschoten was, maar dat was niet zo. Mijn gevoel zei ‘wat doe jij hier?’ Later bleek dat hij geen strafblad had, er is maar 1x wat fout gegaan. Door de stress liep hij zo, bizar. Hij had een psychose gehad met een drama gebeurtenis, vanuit een bizarre gezinssituatie waarin hij verkeerde. Ik heb er veel van geleerd, zonder oordeel gekeken. Na het uitzitten van zijn straf heeft hij een nieuw en mooier leven gekregen. Een echt leven! Een dankbare man met een heel goed hart, we hebben af en toe nog contact, de 1e ontmoeting was 22 jaar geleden.
Haha, ik herinner me dat ik lang geleden met mijn hond op de losloopweide van een groot park was. Terwijl mijn hond zich op een afstandje amuseerde kwamen er opeens twee enorme bouviers op mij afgestormd. Ik schrok flink, maar gelukkig deed ik in een reflex het juiste. Ik haalde twee hondenkoekjes uit mijn jaszak, hield die omhoog, zoals ik ook altijd bij mijn eigen hond deed en de beide woeste ‘monsters’ gingen meteen als brave schoothondjes voor me zitten. En kregen dus hun koekje. Waarna zij en ik vrolijk ons weegs gingen.
Terwijl de wind raast om mijn huis en de pindaslinger voor de vogels uitbundig hangt te wuiven ben ik in gedachte op de parkeerplaats in Valencia geweest en heb het tafereel daar gevolgd. Deed mij goed en bedank Olaf voor deze opsteker die bij mij het volgende opriep.
Ik maakte met mijn man lang geleden het volgende mee.
Wij gingen op een vroege zondagmorgen wandelen in de stille oude binnenstad van Amsterdam.
Geen kip op straat. Opeens verschijnt er uit het niets met grote stappen een keurig geklede donkerhuidige man recht op ons af met de vraag: “heeft U een gulden voor mij”? Zwijgend pakte mijn man zijn portemonnee, gaf de gulden en wij schonken alle drie onze meest ontspannen glimlach naar elkaar.
Het bleef een mooie zondagochtend.
gaf de gulden en wij beloonden elkaar met een
Goede communicatie versterkt elke relatie. Wat een wijsheid, dagelijks en overal toepasbaar.
Thanks. Betsy
Mooi en leuk !
Lekker lezen over toegepaste levenskunst. Fijn, dankjewel Olaf.
Mooi verhaal dat maar weer de invloed van de dd gedachte laat zien. Me quito el sombrero ante Olaf ( ook maar uit Google translate)
Haha mooi verhaal!
Wat een geweldig verhaal. Zeer leerzaam en wat heerlijk vlot geschreven. Vol emotie en zeker met stof tot nadenken over je eigen gedrag. Dank je wel.