‘’Olaf, de rookmelder blijft maar piepen’’. Mijn vrouw maakt me middenin in de nacht wakker. Ik heb het geluid niet gehoord. Dat is ook niet zo vreemd, want ik lig op 2000 kilometer afstand in mijn bed in het Spaanse Denia. Ten einde raad heeft ze mij om twee uur ’s nachts gebeld. Wat nu?

Irritant gepiep

Aan de beroemde humanistische filosoof Desiderius Erasmus (1467-1536) ontleen ik weinig steun. Zijn uitspraak ‘‘Afstand scheidt slechts lichamen, niet de geesten’’, is een geliefde Dagelijkse Gedachte maar voor nu onbruikbaar. Losgerukt uit een diepe slaap ben ik nog niet helemaal helder. Maar in mijn Iphone hoor ik inderdaad het irritante gepiep in onze Nederlandse woning.

Najaarsretraite

Voor alle duidelijkheid. We zijn niet uit elkaar (tenminste tot op het moment dat ik dit schrijf). Want zoals een Surinaams gezegde luidt: ‘’De weg der liefde kent geen afstand’’. Ik verblijf echter voor mijn najaarsretraite drie maanden in de meest gezonde lucht van Europa. Ik ben in september vertrokken samen met vrouw Karin en hond Ramos achterin. Maar zij is weer terug naar Nederland om daar haar rol als mantelzorger voor haar moeder in te vullen. Mooi maar zeer intens. Dus dan heb je je slaap hard nodig.

Tot zwijgen brengen

‘’Weet je al wat?’’ Ze wordt wat dwingender aan de telefoon. Ik probeer juist het positieve te zien: ‘’Ik hoor het geluid niet meer, schatje. Het is opgehouden’’. Maar zo gemakkelijk kom ik er niet vanaf. ‘’Ja, na vijf minuten stopt hij even en dan begint het weer. Ik bel je niet voor niets’’, klinkt ze bestraffend uit mijn mobieltje. Allerlei scenario’s schieten er door mijn hoofd. Staat er geen app op mijn telefoon waarmee ik de rookmelder tot zwijgen kan brengen? Slaapdronken zoek ik mij wild op het kleine schermpje.

Longarts met een sigaretje

Mensen denken vaak dat ik als oprichter van de Dagelijkse Gedachte in alle situaties de rust zelve blijf. Dat ik me, gelouterd door Mindfulness en Zenboeddhisme, niet uit het veld laat slaan. Maar laat ik het zo zeggen; zoals de longarts die af en toe een sigaretje rookt, val ik soms ook uit mijn rol. Bijvoorbeeld middenin de nacht met een dringend probleem op twee dagen rijafstand. Even zweeft er een tekstballonnetje met een Dagelijkse Gedachte van de Engelse schrijver Mark A. Cooper boven mijn hoofd: ‘’Het leven heeft geen afstandsbediening. Je moet opstaan en het zelf doen’’. Helemaal waar maar nu onmogelijk

Woede en wanhoop

Ik heb alle rookmelders in huis zelf geïnstalleerd. Voor wie het is ontgaan. Sinds 1 juli 2022 is het verplicht om op elke verdieping van je huis zo’n ding te hangen. Nuttige apparaten, maar soms kunnen ze rook en stof moeilijk onderscheiden. Je moet ze regelmatige even schoonblazen. ‘’Ben je er nog?’’. De intonatie van Karin vertoont nu een mix van woede en wanhoop. En ik hoor inderdaad weer het schelle rooksignaal op de achtergrond. ‘’Ja, ik hoor je’’, probeer ik zo rustig mogelijk te klinken. ‘’Ik ben op mijn telefoon naar een app aan het zoeken. Maar ik geloof niet dat ik die heb’’.

Afstand

Even een weetje tussendoor. In de loop der jaren heb ik best veel Dagelijkse Gedachten verstuurd over het begrip afstand. Naast thema’s als liefde, hoop, vergeving en succes heeft afstand een vaste plaats. Op verschillende manieren. Bijvoorbeeld deze prachtige zin van de Vlielandse eilanddichter Gerda Posthumus: ‘’Wees als de zee: neem op gezette tijden afstand om daarna vernieuwd en overvloedig terug te keren’’. Dat ben ik dus aan het doen in Spanje, haha. Of over bezit. ‘’Je bent gelukkig wanneer je ontdekt wat werkelijk noodzakelijk is in je leven, en vol blijdschap afstand doet van de rest’’, van de Franse theoloog Thomas Merton (1915-1968). We zullen dit wel moeten in de energiecrisis.

Wat is wijsheid?

Zal ik Karin zo midden in de nacht wat van deze gedachten voorschotelen? Zouden ze haar opvrolijken en haar helpen het relatieve van de situatie in te zien? Het antwoord wordt snel gegeven. ‘’Ik word het nu echt zat Olaf! Wat ga je eraan doen? Zo meteen worden de buren nog wakker. De ramen staan open en het geluid is keihard’’. Ik slik mijn advies in om dan eerst even de ramen te sluiten. ‘’Goed zo knul’’, zou de Amerikaanse president Theodore Roosevelt (1858-1919) hebben opgemerkt. ‘’De grootste wijsheid is wijs zijn op het juiste moment’’. En dit is niet het moment om bijdehand te zijn.

Mijn ego

‘’Kan je hem er niet afhalen?’’. Beperkt door mijn locatie probeer ik Karin in te schakelen als levende afstandsbediening. ‘’Dan kan je de batterijen verwijderen’’, luidt mijn voor de hand liggende advies. ‘’Hoe dan?’’ kaatst ze direct terug door de telefoon. ‘’Dat ding hangt aan het plafond’’. Ze spreekt ‘dat ding’ uit met zo’n enorme haat dat ik vrees voor het ergste. ‘’Ja dat weet ik. Maar hij is niet geschroefd. Je kunt hem er zo aftrekken’’. Ik kan het niet nalaten om toch even op te scheppen over het magneetplaatje dat ik heb gebruikt. Mijn ego is gestreeld maar intussen schreeuwt het rookalarm lustig door.

Vertrouwen

Ik probeer me in mijn bed in Denia krampachtig vast te houden aan de wijze raad van spiritueel leraar Eileen Caddy (1917-2006): ‘’De eerste voorwaarde voor het oplossen van een probleem, is het vertrouwen dat er een oplossing komt’’. Op deze Dagelijkse Gedachte heb ik namelijk veel positieve reacties ontvangen. Het is plagiaat als ik Karin door de telefoon moed in spreek met de woorden: ‘’Niet stressen schatje. Het gaat echt wel lukken’’. Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe.

Charmante buurman

Dan klinkt naast het krijsen van de brandmelder ook de deurbel door mijn mobiel. Het moet een heftige nacht zijn daar in Leiderdorp. Alle mannen kennen de opmerking ‘Zie je nou wel!’ van hun vrouw. Ik reageer dus maar niet als ik haar de trap af hoor lopen naar de voordeur. In de verte weerklinken de stemmen van Karin en onze charmante buurman Frans. Ze heeft haar mobieltje blijkbaar op het nachtkastje laten liggen. Ver weg klinkt er gestommel van twee mensen op de trap. Ik volg het tafereeltje als een hoorspel. Frans moet zich blijkbaar rekken want ik hoor hem steunen. Dan klinkt een langgerekt jaaaaaa van mijn vrouw. De brandmelder zwijgt.

Fantasie

In Denia vul ik de afgelopen minuten visueel in. Ik ben niet thuis. De buurman belt om twee uur ’s nachts in zijn pyjamabroek aan bij mijn vrouw. Ik hoor hem steunen en vervolgens de ontlading bij mijn eega. Daarna slaat de voordeur weer dicht… Ik word losgeruk uit dit filmpje als Karin de telefoon oppakt. Ze klinkt innig gelukkig: ‘’Frans heeft me geholpen’’. Ik wens haar opgelucht welterusten. Maar voordat ik in slaap val, speelt heel even – echt heel even – deze uitspraak van de Zweedse schrijver Lars Saabye Christensen door mijn hoofd: ‘’Fantasie is het grootste van al. Want het is niet wat je ziet dat telt, maar wat je denkt te zien’’.

Heb jij je ook wel eens machteloos gevoeld in een situatie door de afstand of om een andere reden? Deel je reactie hieronder.