’Wat kosten de navels?’ Ik vraag het de vrouw achter de marktkraam vol groente en fruit. Ze is van middelbare leeftijd, warm ingepakt en haar wangen blozen van de kou. ‘Negen stuks voor 4,95’, antwoordt ze routinematig. Negen stuks? Een vreemd aantal. Waarschijnlijk zijn het er normaal tien voor die prijs. Maar het is vroeg in het sinaasappel seizoen en dan zijn ze duurder. ‘Doe er maar achttien, je leeftijd’. Het flirterige grapje flapt eruit. Ik zie gelukkig een glimlach op haar gezicht verschijnen. Naast haar in de kraam staat haar man, een boom van een vent. Hij heeft meegeluisterd en kijkt zijn vrouw met uitdagende blik aan: ‘Nou… zou je weer achttien willen zijn?’
Discotheek Samantha’s
Ik zie ze oogcontact maken. Samen hebben ze hard gewerkt om hun marktbedrijf tot een succes te maken. Het is gelukt, getuige de lange Coronarij voor de felgekleurde verse producten. Maar door de lange uren zijn de jaren wel voorbijgevlogen. Vijf uur ’s morgens op. In wind en weer opbouwen en pas laat in de middag de kraam weer terug in de vrachtauto. En tussen het zwoegen door ook nog drie kinderen opvoeden. De vrouw laat de zak sinaasappelen even rusten op de rand van kraam en ik voel aan de andere kant haar leven voorbijschieten. Dan kijkt ze haar man liefdevol aan en antwoordt: ‘Nou, ik vond het met z’n tweetjes op zaterdagavond in discotheek Samantha’s in Leiden altijd super leuk. Niks aan ons hoofd. Alleen elkaar’.
Jeugd is geen leeftijd
Andere klanten hebben het gesprek gevolgd en graven met glazige blik terug in hun eigen verleden. Was het allemaal leuker toen ze jong waren? Iedereen heeft een mening. De Dagelijkse Gedachte gaat over het leven. Leeftijd is een regelmatig terugkerend thema. Mooie quotes verdienen het om eens in de zoveel tijd herhaald te worden. Zo’n populair citaat luidt: ‘Jeugd is geen leeftijd maar een geestestoestand’. Het is de openingszin van het gedicht Youth van Samuel Ullman (1840-1924). Of je nu zestien of zestig bent, zo schrijft hij, je behoudt altijd de drang om je te blijven verwonderen. Wie het leven niet als vanzelfsprekend beschouwt, blijft altijd jong, leer ik eruit.
Trendy zwart Adidas-mondkapje
De marktkraam keert weer terug naar z’n gewone toestand. Ik pak mijn zak navelsinaasappelen aan en wil koers zetten richting de visboer. Jaarlijks glijden er dan meer driehonderd zoute haringen mijn keel in. Maar een bejaarde vrouw, platinagrijs kapsel en levendige blauwe ogen boven een trendy zwart Adidas-mondkapje, houdt me aan. Een vitale zeventigster schat ik zo in. Ze steunt op een rollator om haar evenwicht te bewaren en ze begint vanuit het niets. ‘Mijn jeugd was helemaal niet zo leuk, meneer. Ik was zestien toen de oorlog eindigde’. Ik sla direct aan het rekenen. Nu 2021, toen 1945, dan is ze dus over de negentig. Een wijze vrouw dus volgens de woorden van de Franse schrijver Joseph Joubert (1754-1824): ‘De ouderdom schenkt de wijsheid waarvan men in zijn jeugd veel nut zou hebben gehad.’
Wat moet je hierop zeggen?
Ik ben een goede luisteraar maar onhandig in antwoorden. Wat moet je hierop zeggen? Gelukkig vervolgt ze haar monoloog. ‘Maar de jeugd is er nú nog slechter aan toe met Corona. Wij wisten toen wie onze vijand was. Als je een Duitser zag dan wist je dat je moest oppassen. Maar Corona is onzichtbaar. Wij konden niet meer naar school omdat er geen verwarming was. Nu moeten mijn kleinkinderen thuisblijven voor iets ongrijpbaars. Dat is toch veel moeilijker?’ Ik herken haar nuchtere houding over de ontberingen in de Tweede Wereldoorlog van mijn moeder. Zij heeft de gruwelen ook een plaats gegeven en maakt zich nu meer druk om SBS Shownieuws.
Nieuwjaarsconcert in Wenen
’U ziet uw kleinkinderen nog wel in deze Corona-tijd?’, vraag ik. Haar ogen boven het mondmasker worden vochtig .’ Op Nieuwsjaardag zou ik ze normaal alle twaalf hebben gezien. Want we beginnen het nieuwe jaar traditioneel met alle familie bij mijn zoon. Met oliebollen en appelflappen en op televisie het Nieuwjaarsconcert in Wenen. En later het skispringen in Garmisch Partenkirchen. Maar dat ging dit jaar allemaal niet door. Mijn zoon is wel met zijn vrouw langs geweest. Gelukkig heb ik hen wel kunnen zien’.
Toch nog in de fout
Bij mij lopen dit soort spontane gesprekjes meestal wat rommelig af. Onder het mompelen van een afscheidszin draai ik me dan ongemakkelijk om en weg ben ik. Maar nu voelt het plotseling moeilijk om afscheid te nemen van iemand die ik toch nauwelijks ken. ‘Ik hoop voor u dat Corona snel voorbij is.’ Ik meen het oprecht. Want deze hoogbejaarde vrouw staat nog volop in het leven. Ze wordt minstens honderd. En dan ga ik op de valreep toch nog in de fout: ‘Wel weer zonde van dat coole Adidas mondkapje. Het maakt u jong’. Lachrimpeltjes vormen zich rond haar ogen terwijl ze achter haar rollator weg schuifelt. ‘Mooi hè, stuurde mijn kleinzoon op. Wel zonde. Maar als ik iets heb geleerd in het leven, meneer, is dat je soms offers moet brengen’.
Hoe oud voel jij je? Verlang je terug naar vroeger? Laat hieronder jouw reactie achter.
Beste
Als ik al de mooie leerlessen levenslessen en ervaringen moet opgeven om weer 18 te zijn nee!
Maar met de ervaringen van nu zou ik weer 18 willen zijn zondermeer
Met vriendelijke groet
18 of 81 elk voordeel heeft zijn nadeel, daarom pluk de dag!
Ik ben 77 jaar , en ik vind het leven ondanks deze corona tijd toch erg fijn , ik geniet van iedere dag ga iedere dag wandelen , en kom dan weer helemaal tevreden thuis .Ik zie mijn kind en kleinkinderen niet , maar ik weet ze zijn gezond en ik ook . En dat gaat wel weer voorbij .
Best even iets om over na te denken en voelt ook dubbel .Want door omstandigheden in het gezin waar ik uit kom met een ernstige zieke moeder die ik nooit anders heb gekend als heel ziek ging ik als heel jong meisje al mee helpen in ons gezin om mijn vader te ontlasten waardoor ik de kindertijd als het ware heb overgeslagen .Hier kwam ik achter toen ik door mijn complexe ptss in behandeling ging en er werd gevraagd hoe was je kindertijd .Dat raakte me enorm en mijn beide ouders zijn helaas al zo veel jaren geleden overleden dat ik het er met hun ook niet over kon hebben .Dus zelf aan de slag gegaan en ik zei altijd tegen mijn man ik ben nu 54 maar ik voel me nooit zo nog eerder een kind in de zin van dat ik dingen nu pas leuk kan vinden die ik eigenlijk al leuk had moeten vinden toen ik nog een jong meisje was .Maar ik probeer het om te buigen naar iets positiefs : beter later dan nooit en het heeft ook wel iets . En nu dat ik toch het grote geluk heb mogen vinden met een fijne man aan mijn zijde onze 2 kleine hondjes en mijn speciale maat mijn buddy hulphond ben ik elke dag dat ik op sta heel dankbaar dat dit in mijn leven is gekomen en ik geniet van hele kleine dingen die voor de meeste normaal zijn maar voor mij echt een geschenk zo blij dus als een kind . Dat is toch een soort rijkdom
Nee hoor,
met alles wat ik nu weet
mijn lichaam wordt ouder
mijn geest blijft soepel, speels en jong.
Ik zou niet graag weer 18 willen zijn.
Ik heb een ‘rotjeugd’ gehad; één vol met levenslessen, waar ik nog véél te jong voor was om ze te begrijpen. Zo heb ik nog vele jaren overleefd. Vanaf het punt dat ik helemaal ‘onder in de put’ zat, begon ik het anders te zien.
Ik ben nu 51 en zie het leven nu als enorm waardevol. Ik ondervind dat ik altijd zo de wereld heb ingekeken, maar alles tégen mezelf heb uitgelegd. Dat doe ik niet meer. Ik zie nu dat de scheve verhoudingen/gedragingen niet aan mij liggen. Ik heb mijn plaatje behoorlijk helder en voel me er goed bij. De wijsheid waar ik nu mee in kontakt sta, wil ik nog meer uitbreiden. Mijn motto: ik boer niet achteruit, alleen vooruit!
Mijn leven is fantastisch en wordt nog steeds mooier! ❤🍀
Mooi verhaal.
Wat een veerkracht heeft deze mevrouw.
Diepe buiging.
Hey Olaf, ik ben benieuwd of je de reacties ook leest? Door dit stukje, ben ik terug gaan denken in de tijd. In 1976 was ik 18, ik zou in deze tijd geen 18 meer willen zijn! Het cliché; “vroeger was alles beter”, klopt hier wel. We deden gewoon ons ding, nergens gezeur of gezeik over!!! Het was overal gezellig, zeker nu met al die maatregelen en lockdown, is er toch niks meer aan! Ik ben blij dat ik die tijd heb meegemaakt
Ikben tevreden met mijn huidige leven. Zou als 18 jarige meer hebben moeten durven. Was toen veel te onzeker. I
Ontroerend geschreven Olaf! En ja ik denk terug, maar zou geen 18 meer willen zijn. Nu 66 en geopereerd aan longkanker 1,5 jaar geleden, geniet ik enorm dat het nu relatief goed gaat en elke dag me weer wat brengt. Reuring zat ook tijdens corona, al had ik graag kinderen gekregen. Dat is een heel groot gemis. En ik vervloek de mensen die zeggen dat ze een kindje willen ‘maken’. De wereld is helaas niet maakbaar! Dat is een illusie eerste klas. Dat is de les die ook corona ons brengt: het leven is niet maakbaar!
Koester je familie en je vrienden en bekenden. Dan maar via de telefoon en de App.
Morgen gaat mijn AOW en pensioen in: een mijlpaal. Maar ik ga door zoals ik bezig ben!
Bedankt voor het mooie verhaal
Ik zou geen 18 willen zijn nu, alhoewel ik me wel kan vinden in Riannes’s reactie, het feit dat je meer bewust wordt van de eindigheid. Een reden om te genieten en met een positieve instelling te leven.
In de jaren 1970-1980 waren we bang van kernwapens, nu is het een virus en de impact van de mens op het milieu en klimaat. Lijkt me nu zeker even moeilijk om hoopvol naar de toekomst te kijken.
Nu ik (62) met pensioen ben, ervaar ik een grote rust. Ik kan me inzetten voor wat ik zinvol vind en me bezighouden zonder alle prestatiedruk.
Onze kinderen zijn op hun pootjes terecht gekomen en ik ben fier dat ze verantwoordelijk en zelfstandig in het leven staan. Het heeft wel tijd gekost om het lege nest te verteren.
Dag Olaf…Ja ik zou wel weer 18 willen zijn,maar dan weten ,wat ik nu weet. Eerst maar gaan samen wonen,hoewel dit in de jaren 70, van de vorige eeuw niet zo geaccepteerd werd in dorpen. Dan was er veel leed voorkomen geweest.Veel meer mijn eigen leven zou gaan leven, in plaats van iedereen het naar de zin maken.Goed nadenken over kinderen willen.Ik mocht er 2 krijgen ,maar zie die al 26 jaar niet meer. Geen nieuwe partner in huis nemen.Ieder zijn eigen plek….wijs ,door schade en schande. Wel blij met een geweldige kleinzoon van 27 jaar. Met een grote empathie voor alles om hem heen…en is lief voor deze oma.
Wat bijzondere mooie verhalen en soms ontroerende ..,zo zie je maar wat een gedachte los kan maken! Ja we hebben allemaal onze wensen had een fijne jeugd (groot gezin) Denk nu (68jr) soms met weemoed aan die tijd terug, eenvoudig, maar we hadden elkaar. Buiten spelen met de hele straat. Nee als ik nu de jeugd zie met enkel hun gsm bij de hand?? Zou in deze tijd niet meer 18 willen zijn…, of met de wijsheid van nu! Het leven is prachtig maar kan ook verdomd moeilijk en hard. Mensen zouden meer socialer mogen zijn, maar de verschillen in de maatschappij worden alsmaar groter. Pluk de dag je weet niet wat hij in petto heeft is dan maar de beste redenatie.
Het schept wel een band de vele reacties, leuk idee Olaf je ziet wat het los maakt! Chapeau.!!
Ja Ik zou wel 18 willen zijn …en dan weten wat Ik nu weet , na een rare niet fijne Jeugd waarin Ik geleerd heb te doen wat met zegt en wil. en zo heb Ik mijn leven geleid maar ben er steeds weer in getuind …te doen wat een ander wou wat Ik deed …tja dat was er vroeger ingestampt.
maar als Ik met 18 wist wat Ik nu weet jazeker dan had Ik het anders gedaan, Mijzelf meer op de voorgrond gezet en meer gedaan wat Ik zelf goed en leuk vond om te doen….Maar Ik weet ook het kan niet terug naar 18 ….en doe nu alweer 20 jaar wat Ik leuk vind Ik ben Begeleidster van Mensen met een beperking op Hun vakantie ( zo +_ 9 reizen per jaar) ja voor Mensen zorgen en dat Ze het fijn hebben dat geeft Mij heel veel vreugd …..zo heb Ik ook Mijn Kids opgevoed…Ma doet het wel daar werdt Ik blij van Die 2 zijn goed terecht gekomen daar zit Mijn Geluk ook in …maar Nu met Corona Ik zit Ik meer thuis en Mijn Reizigers ook dat Vind Ik nog het ergste ,,, en Dat thuis zitten met z`n 2 tjes vind Ik niet Makkelijk .
dus daarom wou Ik wel 18 willen zijn en geen 71……en denk nu niet och wat `n …….nee Ik ben vrolijk en zit vol met grapjes en zo kom Ik er wel . Allemaal de Groetjes en `n knuffeltje van Mij xx
Bijzonder leuk geschreven 🍀
En waarrrrrrrr heerlijk, dank
Ik zou wel 18 willen zijn zodat ik dan nog heel veel gezonde jaren voor de beug zou hebben. Ik wil nog zoveel doen en meemaken.
Ben bijna 69 en voel mij gelukkig, na zware ziekte, weer zo goed als maar kan. Nee terug. ik was onzeker over alles, heb vervelende kerels meegemaakt. Maar er wel van geleerd. Gelukkig is de spontaniteit teruggekeerd. Wat ik mis uit die tijd is de muziek van de jaren 60 en de gesprekken met mijn ouders. Nu vul ik mijn dagen, helaas, online, met vergaderingen en bezig zijn om andere op te beuren met mijn vrijwilligerswerk voor de ouderenbond in ons dorp. Je wordt ouder en toch ook wijzer van alle lessen, tegenslag en geleerd met weinig tevreden te zijn. Dat is het nadeel van deze tijd. Mijn kinderen zouden het toch beter krijgen dan wij, zo dacht ik toen. Mijn kinderen zijn gelukkig ook tevreden en zelfs mijn kleinkinderen, 13 en 15, zeuren niet om alles wat een ander misschien wel heeft en blijven positief online hun schoollessen, turnlessen, volgen en zeggen: Oma straks kunnen we weer knuffelen en kerstmis met elkaar vieren. Nog even ons gedragen. Zo kan het ook, met alle moderne technieken die wij niet hadden en dat maakt het leven een stuk makkelijker om even minder vrijheid te hebben
Leeftijd is slechts een getal, als 73 jarige voel ik mij veel jonger, hoeft niet perse 18 te zijn. Voor mij is het belangrijk dat ik redelijk gezond ben met deze leeftijd. De herinneringen van toen blijven in gedachte. De leeftijd van 18 jaar nu is geen gemakkelijke periode v.w de covid, het drugs gebruik, werkloosheid etc. Op deze leeftijd veel meegemaakt en de toekomst die blijft een ???
Heb lang nagedacht voor ik reageerde. Op die leeftijd had ik zorgeloos leven. Was enig kind en verwend (durf ik wel zeggen). Toen mijn moeder overleed stond ik plots in de harde werkelijkheid (ik was toen 31). Maar nu, op mijn leeftijd (75) kan ik de zon nog zien schijnen en voel me …. neen geen 18 hé (niet overdrijven) maar voel me toch veel jonger dan leeftijd genoten. Wil ik terug naar 18 jaar ??? zou wel fijn zijn .. geen zorgen … but that’s life
Nee, zou echt geen 18 meer willen zijn, heb sindsdien zoveel gelezen, geleerd en beleefd. En zoals de filosoof Soren Kierkegaard zei: ‘Het leven kan alleen achterwaards beleefd worden, maar moet voorwaarts worden geleef.” Ik ben zo dankbaar voor wie, waar en hoe ik ben, elke dag.
For there is always light, if
only we are brave enough
to see it
If only we are brave enough
to be it
slotregels uit gisteren voorgedragen gedicht bij de inauguratie van Joe Biden
van / door: Amanda Gorman
Deze jonge vrouw is op haar 22e zoveel wijzer dan ik toen ik zo oud was. Ik ben op mijn 71e blij, dat ik zulke woorden nu wel op waarde kan schatten.
Uit: The hill we climbed
Ban Amanda Gorman
Ik heb jaren geleden een bordje van mijn zoon en schoondochter gekregen waarin het Engels op staat: het zijn niet de jaren in je leven die tellen maar het leven in je jaren. En dat vond ik een hele mooie. Nee, ik hoef geen 18 meer te zijn. Ben nu 62 maar wat is leeftijd? Ik voel me meestal veel jonger dan mijn paspoort aangeeft. Ik geniet van alles op mijn pad. Soms hele mooie dingen en soms verdrietig of pijnlijk maar het zijn leermomenten in het leven. En als ik er later op terug kijk dan zie ik de lessen die het voortgebracht heeft. Wat ik van vroeger mis zijn de kleine buurtwinkels en de seizoengroentes. Vroeger kon ik me zo verheugen als er weer een nieuw seizoen aankwam en tegenwoordig liggen ze er het hele jaar door. Door corona zijn veel dingen stil komen te liggen en is het spontane op de achtergrond geraakt. En dat mis ik wel heel erg. Vroeger ging je bij elkaar langs om even bij te praten en vele doen het nu via de computer. En daar zal ik nooit aan kunnen wennen. Persoonlijk contact vind ik toch het allermooiste en wat dat betreft heeft het computer tijdsperk veel gebracht maar nog meer genomen.
Wat een geweldig verhaal. Zowel van de marktkoopvrouw als van de oudere dame.
Ik heb ze beide met plezier gelezen.
Ik was ook meteen weer terug in de tijd dat ik zelf 18 was. Een geweldige tijd, maar ik zou toch niet meer terug willen. Hoewel mijn lijf die leeftijd wel fijner vond 🙃.
Het voordeel van mijn huidige leeftijd (65): ik maak me niet meer druk over wat anderen van mij vinden 👍
Ik ben nu veertig maar voel mij al jaren veel ouder doordat ik andere interesses heb dan mensen om mij heen. Ik zou geen 18 meer willen zijn om alles wat ik heb gedaan opnieuw te moeten doen. Ik ben nieuwsgierig naar wat de toekomst mij zal brengen.
Nee, ik zou geen 18 meer willen zijn, iedere leeftijd heeft wel zijn charme vind ik en de ene keer voel ik mij jonger dan mijn leeftijd, 55 en de andere keer weer vele malen ouder. Maar leeftijd maakt niet veel uit, het is hoe je bent en hoe je je voelt en elke leeftijd heeft wel iets moois…….
Ik zou weer heel even (een dagje) 16 of 17 willen zijn zodat ik met de ‘wijsheid’ die ik nu heb nog even met mijn vader zou kunnen praten, hij is overleden op 44 jarige leeftijd toen ik 17 was. Fysiek zou ik ook wel even 30 willen zijn omdat ik nu een krakende wagen ben, maar langer dan even hoeft het niet. Ik vind het prima zo. Age is just a number en 52 klinkt toch ook bijna als 25 haha 😜
Ik voel me nog jong al stap ik dit jaar over de drempel van de 70. Alle omstandigheden waren nodig om te zijn wie ik nu ben. Sommige daarvan waren keihard maar de wijsheid die ik door de jaren heen vergaard heb, wil ik echt niet meer kwijt. Ben nu een stuk rustiger, milder en het spirituele interesseert me uitermate. Teruggaan naar de 20 waar ik met mezelf in de knoop lag, nee hoor, het is goed hoe het nu is.
Fijn elke dag die Dagelijkse Gedachte te mogen ontvangen. Het is toch even stilstaan bij het essentiële.
Myrtle op 21 januari 2021 14.09uur
Ik ben volgende maand 81 jaar en geniet van mijn leven. Ik denk niet aan hoe oud ik ben of wat ik niet kan doen, maar geniet van alle dingen dat ik kan doen zoals nordic walking twee keer per week. Ik doe ook vrijwilligers werk twee keer per week in Het Zonnehuis. Ik pas ook op mijn kleinkinderen en leer veel dingen van hun, eigenlijk leer wij van elkaar, geweldig is dat.
Ik word de volgende week 83 maar ik zou beslist geen 38 meer willen zijn laat staan 18!
Ik heb een fijne jeugd gehad heb altijd buiten gewoond en woon ook nu nog heerlijk in een bosrijke omgeving met mijn hond.
Ik verheug mij iedere ochtend weer op de Dagelijkse gedachten.
Met groeten,
Riet
Ik kijk bijna niet naar mijn jeugd, ik had fantastische ouders en een gelukkige jeugd. Als je echter teveel naar achter kijkt, loop je ergens tegen. Teveel vooruit kijken vind ik ook zo’n zonde, dan zie ik me altijd voorbij lopen en mis een gedeelde van het nu.
Ik ben gelukkig met de leeftijd die ik nu heb, met het leven dat ik nu leef, met de familie die ik nu om mij heb.
We kunnen leren uit het verleden om het nu beter te maken, zo kunnen onze kinderen een betere toekomst hebben.
Ik zou echt geen achttien meer willen zijn. Een van de moeilijkste tijden in mijn leven. En of de huidige jeugd het zoveel beter heeft, dan de jeugd toen, betwijfel ik ook zeer. Ook toen had de jeugd problemen (denk maar aan de vele studentenprotesten). Net als de ouderen toen en nu. Op alle leeftijden zijn er mooie en moeilijke dingen. Corona maakt het voor veel mensen moeilijk, zo niet verschrikkelijk. Voor mij persoonlijk heeft het niet heel veel effect. Hoewel de voorspelde maatregelen mij wel met angst vervullen. Vooral als die niet na de vaccinaties verdwijnen. Er is altijd wel een reden te bedenken om ze te handhaven. En ook dit is iets, dat ik uit de geschiedenis ken. Niet alleen uit de tweede wereldoorlog, maar ook uit de verhalen over de Franse revolutie en andere oorlogen.
Ik ben 74 en zou niet terug willen naar mijn jeugd. Toch niet onder dezelfde omstandigheden. Het leven heeft me wel gevormd tot de persoon die ik nu ben. Iemand die tracht andere mensen met zachtmoedigheid te benaderen hetgeen niet vanzelfsprekend is omdat iedereen wel een gevoelig teentje heeft. Hel leven is een soms harde leerschool en vaak duurt het tientallen jaren voor men de les geleerd heeft die men moet leren. Uit die lessen volgt dan begrip. Uit begrip volgt bijna vanzelf zachtmoedigheid voor de ander maar ook voor de blunders die men zelf begaan heeft en laten we eerlijk zijn, nog steeds begaat. We zijn immers nooit uitgeleerd. Kan men in deze wereld ten volle mens zijn? Wat is dat, tenvolle mens zijn. Wie kan er achteruit gaan zitten en zeggen: nu ben ik volmaakt, nu ben ik een mens zoals dat eens bedoelt moet zijn geweest. We moeten nog veel leren!
Dag Theo,
Fijn om jouw reactie te lezen.
Hier spreekt iem. die nadenkt en bewust in het leven staat.
Zelf ben ik 71 en heb ook altijd geprobeerd keuzes en mijn manier van leven zo bewust mogelijk te maken en te doen.
Je kan niet meer dan je best doen en dan nog maak je fouten en leer je daar ook weer van.
Het is wel de kunst om niet verbitterd en hard te worden door tegenslagen en verlies.
Juist de zachtmoedigheid en begrip voor de ander troffen me zeer in je reactie.!
Als ik een mooie klimboom zie, wil ik erin klimmen maar ik ben niet langer 8 jr. Als ik in een recalcitrante bui reageer als een puber van 14 voel ik me ook zo. En een berg beklimmen zoals een 21 jarige, dat is een herinnering. Met mijn kleinkinderen verwonderd op de grond kijken naar mieren en weer kleuter zijn 68 jarige nu kan ik mij in gedachte jaren jonger voelen, heerlijk toch.
Nee ik zou geen 18 meer willen zijn. Heb het onwijs leuk gehad in die tijd maar dat heb ik nu nog steeds alleen op een andere manier. Elke dag groei en leer je nog. Ik vind het jammer dat mijn kinderen in mijn ogen een veel minder leuke tijd hebben. Wij hadden geen wifi maar veel vrienden en ondanks dat het een prachtige uitvinding is is het ook erg individualistisch en veel fake.
Hoe oud ik me voel, hangt van mij stemming af. Als ik een mooie klimboom zie, wil ik klimmen, denk ik dat ik 8 jr ben, als ik geen zin heb in de pas te lopen wil ik recalcitrant als een 14jarige zijn, bergbeklimmen als een 21jarige. En heel vaak voel me gewoon in mijn eigen leeftijd, in gedachte kan ik altijd terug naar jonger
Ik word dit jaar 40 en het lijkt of het gisteren was dat ik mijn 16de verjaardag vierde. Ik besef in tijden van Corona nóg meer hoe goed de jaren 90 waren en hoe zorgeloos ik door het leven ging in die tijd. Zelf heb ik drie kinderen (waarvan 2 tieners) en desondanks ze niet klagen over alle maatregelen heb ik soms weemoed in hun plaats over hoe het was en hoe het voor hen zou kunnen zijn.
Mooi verhaal!
Ik ben 67 en voel me meestal jong .. speel als clown, speel poppenkast, schilder en maak muziek..volg webinairs, mediteer, wandel… ik heb zoveel moois om te doen en geniet daar van! Ik verwonder me nog vaak… en kijk wel als wijze vrouw met de blik van t onbevangen kind. Dat helpt me… zoals ook compassie met al wat is. Veel licht en liefde van Marijke
Ik ben 65 maar voel me 2 x zo oud. Mijn leven ligt in puin. Gescheiden. Mijn autistische kinderen zie ik niet meer. Ze kunnen niets met mijn interesses of vragen. Met de wijsheid van nu zou ik geen kinderen hebben durven krijgen. Maar ik zou ook geen 18 willen zijn omdat ik een rotjeugd heb gehad. De enige aantrekkelijkheid zou zitten in de eenvoud van toen. Het leven was zonder computers overzichtelijker. Daar verlang ik vaak naar terug. Zowel de wereld als het dagelijkse leven maar ook de jongeren zijn nu zo anders dan destijds. Bijna onbegrijpelijk.
Ik zou in deze tijd echt niet jong meer willen zijn!! Heb een fijne jeugd gehad en heb heimee naar die tijd. Wat waren wij tevreden met kleine en simpele dingen!!
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik nu pas echt van het leven geniet!
Geen moeten meer. Alles zelf bepalen. Alle tijd voor mijzelf en mijn bezigheden. Geen druk meer van buitenaf. Mijn vriendinnen spreken.
En met de opgedane wijsheid mijn leven leven.
Ik zou niet meer jong willen zijn. Met alle druk die er is.
Ik ben 73 en still gong strong!!
Mijn geest is nog altijd 18.
Mijn lichaam is bijna 68 en nog steeds kerngezond met gevoel voor humor.
Ik mag mij gelukkig prijzen dat het kind in mij gelukkig nog niet is verdwenen.
Maar echt weer 18 willen zijn.
Natuurlijk wel, maar dan wel alles willen weten wat ik nu weet.
Maar ik heb nu ook geen klagen met het ouder worden en nog steeds gezond zijn, wat een rijkdom.
Verlangen naar vroeger ?
Ja soms wel ..toen ik kind was was alles eenvoudiger …de mensen waren vlug tevreden …met weinig..
Er was meer rust in de hoofden …nu komt er zoveel op ons af …
Soms verlang ik ook nog naar de tijd dat onze kinderen klein waren het leven was wel niet altijd rozegeur …maar het leek mij zinvoller …je had meer een doel waarvoor je leefde en werkte .
Ja, ik zou nog wel eens 18 willen zijn, maar alleen met de wijsheid van nu. Dertig jaar heb ik ‘gevochten’ met de diagnose Bipolair. Op mijn 60e vertelt een nieuwe huisarts dat die diagnose niet klopt. Ik mankeer iets aan mijn zenuwstelsel en ben verslaafd aan mijn eigen medicijn.
Op zich een positief bericht, want ik streed al die jaren voor een andere behandeling.
Ik heb lang moet rouwen om het ‘verloren leven’. Het zenuwstelsel van deze HSP’r (Hoog Sensitief Persoon) doet het nu prima.
Ik leef bij de dag, want gister kan ik niet meer veranderen en wat het lot nog in petto heeft, daar heb ik geen invloed op. Misschien mag ik het nog eens overdoen met de wijsheid van nu. Maar voor nu, doe ik het met wat mij toevalt.
Laatst besefte ik ineens…….ik ben leeftijdsloos. Een wonderbaarlijk diep gevoel.
Een vriend van 96 jaar die nu een jaar in een woonzorgcentrum woont vindt Corona erger dan de oorlog. Je vrijheid in ontnomen en je mag geen contact met familie of vrienden hebben…
En een reactie op het marktverhaal: ik zou wel 20 willen zijn, maar met de wijsheid van een oudje.
Achttien willen zijn? Nee, hoeft echt niet. Ik ben blij met wat ik nu, 67 jaar, weet. Die ‘wijsheid’ gebruik ik in mijn dagelijks leven.
Ik heb een prachtige jeugd gehad. Denk er met plezier aan terug.
Leven in het NU is prettig. Niet altijd gemakkelijk (verliezen van naasten), wel waardevol.