‘’Wat leuk zo’n jonge opa die nog voetbalt’’. Het zinnetje, uitgesproken op het speelveldje in het park, verdient direct de titel ‘Blunder 9256 in het chaotische leven van Olaf Hoenson’. Voor de zoveelste keer laat ik me misleiden door wat ik meen te zien. Ga ik het ooit nog leren?
Complimentje
Even ter verdediging van mezelf. Doordeweekse dag in het park. Schoolvakantie. Het enorme aantal grootouders dat past op hun kleinkinderen. Grijzend haar. Houterige motoriek. Dat moet toch die lieve opa zijn die een balletje trapt met zijn kleinzoon? Dus niet, zo begrijp ik uit zijn reactie op mijn goed bedoelde complimentje. ‘’Ik ben zijn vader’’, bijt hij mij beledigd toe. Wat nu?
Hans Anders
‘’Ha ha ha. Hoe vaak heb ik het niet gezegd? Je ziet de dingen niet zoals ze zijn. Je ziet de dingen zoals je bent’’. Ik hoor het Socrates triomfantelijk uitroepen in mijn hoofd. Het is een van de meest populaire Dagelijkse Gedachten die ik ooit heb verstuurd, maar zelf ben ik er nog altijd doof voor. Ik kijk naar de wereld door het brilletje van mijn overtuigingen. Anders dan bij de brilletjes van Hans Anders (leuk grapje toch?) zie je hier niet beter door maar juist waziger. Mijn vaste overtuigingen vervormen de werkelijkheid.
Mijn waarheid
Ga ik mezelf toch weer verdedigen. Want volgens de Ierse auteur Glenn Meade lijdt iedereen aan deze kwaal. Volgens hem heeft elk verhaal drie kanten: ‘’Jouw kant, mijn kant, en de waarheid’’. Ieders kant wordt gevormd door zijn of haar overtuigingen. De waarheid is vanuit deze redenering ongrijpbaar. Niemand zal die ooit helemaal kennen. Maakt helemaal niet uit hoor, biedt dichter en denker Khalil Gibran (1883-1931) een oplossing voor dit probleem: ‘’Zeg gewoon niet dat je dé waarheid hebt gevonden maar dat je één waarheid hebt gevonden’’.
Brilletje
Aan deze tip heb je nog eens wat. Want het begrip waarheid heeft zwaar te lijden onder het huidige tijdsbeeld dat wordt gedomineerd door de sociale media. Iedereen ventileert zijn eigen waarheid binnen een milliseconde op Twitter, Facebook of Instagram. Dat is niet erg, maar weet wel dat er dus niemand de absolute waarheid spreekt. Hoe goed hij of zij het ook bedoelt en hoe mooi of confronterend zo’n waarheid ook klinkt. We kijken allemaal door ons gekleurde brilletje van overtuigingen. Of zoals de spirituele romanschrijver Paulo Coelho waarschuwt: ‘’Wat we zien is slechts het zichtbare deel van de realiteit’’.
John Lennon
Beatle John Lennon (1940-1980) zet het probleem filosofisch gezien op scherp: ‘’Leven is eenvoudig met je ogen dicht. Want alles wat je ziet, begrijp je verkeerd’’. Maar in de praktijk kunnen we natuurlijk niet met gesloten ogen door het leven. En waarom zouden we? Er is weliswaar veel onrecht maar er is ook veel moois te bewonderen. Dat wist John natuurlijk best. Hij probeert ons gewoon te waarschuwen om niet te snel je mening klaar te hebben en die zelfs nog te wantrouwen. Niet waar Olaf?
Blunder 9256
Dus je laat ’s middags je hond uit in het park. De zon schijnt en het gras heeft een frisgroene lentekleur. Je krijgt het euforische gevoel dat na de lange, grijze winter het zonnige leven weer gaat beginnen. Daar zie je op het speelveldje een grijze man en een jongetje van een jaar of zes een voetbal naar elkaar trappen. Je vindt het ongemakkelijk om er zonder groet voorbij te lopen. Bovendien vind je het een ontroerend tafereeltje. Het lichamelijk verval van de senior, verbeeld door zijn stramme stappen die schril contrasteren met het druistige van de jeugd. Je wilt blunder 9256 niet maken. Wat zeg je dan Olaf?
De politie bellen
‘’Goedemiddag mensen van verschillende leeftijd. O sorry het kan ook nog net ochtend zijn. Door mijn brilletje gezien vermoed ik dat jullie een familierelatie hebben, maar dat kan ik verkeerd zien. Ik heb het gevoel dat jullie het ongemakkelijk vinden als ik zonder iets te zeggen voorbijloop. Aan de andere kant kan ik begrijpen dat jullie geen behoefte hebben aan contact. Jullie hebben helemaal het recht op jullie eigen waarheid en ik kan er volledig naast zitten. Het is geheel mijn eigen waarheid dat het leuk is om te zien hoe jong en oud samen voetballen. Maar nogmaals, deze emotie komt geheel voort uit mijn overtuigingen. Doeiiiii”.
Wat denk je? Hoe snel zouden ze met hun mobieltje de politie bellen om te melden dat er een verwarde man door het park dwaalt?
Zat jij ook weleens helemaal mis? Of andersom, zat iemand anders helemaal mis bij jou? Ik ben benieuwd. Gebruik het reactie formulier hieronder.
PS. Wil je een lekker leeg hoofd, minder zorgen en beter slapen? Wist je dat het Gedachtenkastje er nu ook is in een luisterversie? Kijk hier voor meer informatie en een luisterfragment.
Een heel goed voorbeeld was voor mij toen ik te horen kreeg hoe de buitenwereld iemand omschreef die ik heel goed kende. Was totaal een omgekeerd beeld. Sindsdien oordeel ik alleen via mijn gevoel wat meestal dan klopt maar ook niet altijd.
Och ja we zijn toch allemaal maar mensen met onze gebreken, maar toch ook met goede bedoelingen.
En fouten maken mag toch….als we er maar uit leren….gelukkig.
Ik was 42 en vroeg grijs, ging mijn jongste zoon ophalen van voetbal, zei een andere jongen: daar is je oma! Tja, voelde wel even hard, maar voor die jongen hoorde grijs haar bij omazijn, zo sprak ik mezelf toe..
Bedankt Olaf, heel verruimende tekst . De realiteit …even bij stilstaan !
‘Oordeelt niet en ge zult niet geoordeeld worden’… woorden van onze grootste Meester, die brandend actueel zijn en ja, ook bij mij zéér herkenbaar. Ik streef ernaar om zo weinig mogelijk mijn mening over een situatie of over mensen meteen te vormen. Dat is een ware uitdaging. Ik denk ook te snel, en te onwrikbaar, dat ik de waarheid in pacht heb… om dan vaak nederig te moeten toegeven dat ik fout zat. Gelukkig zijn er mensen die niet zo snel oordelen, en steeds nieuwe kansen geven… of het beste in anderen (en dus ook in mij) zien… daar kijk ik naar op! Elke dag één keer bewust niet oordelen maar gewoon ‘Oh, fijn!’ denken… dat is een mooi begin.
Oh, fijn! Dat doet deugd!
Ja, hetzelfde. Gewoon een kennisje lang niet gezien en zeggen: Wat leuk, je bent zwanger. Vreselijk toch….
Overtuigingen beletten mensen om volledig “tot bloei te komen”; ik probeer elke overtuiging los te laten; ik probeer synchroon te leven met mijn huidige evolutie punt; en dat is constant in beweging… het geeft je een gevoel van Ruimte en (op wel bepaalde niveaus) Vrijheid. (= +/- Jezelf zijn; Zijn wie je echt bent, en niet wie je denkt te moeten zijn; of zijn zoals anderen aangeven dat je zou moeten zijn… NEEN, BE YOU; Be Beautiful !
Gave blog, Olaf! Heel herkenbaar, spijker op de kop. Ik heb aangeleerd om in zo’n situatie maar vooral even niks te zeggen en alleen vriendelijk te glimlachen.. Dat doet het altijd beter bij anderen dan een spontane tekst met jouw interpretatie van de situatie..
“Oh, je bent zwanger! “
Nee dus en mijn excuses en pogingen het goed te praten maakte alles vele malen erger….
Thypisch een trekje van onze Noorderburen. (Zeker niet veralgemenen denk ik nu zo heel spontaan). Willen altijd en overal hun zegje ‘kwijt’ … als simpele Vlaming doe ik gewoon wat mijn hart ingeeft. Als gepensioneerde leerkracht, als echte vrijwilliger in de parochie, in de Vaccinatiecentra in Antwerpen, als mens met het hart op de rechte plaats … heb ik één fundamenteel leidmotief: “Doe goed en zie niet om!”
Deze wijsheid haalde ik bij Toon Hermans, Phil Bosmans, bij héél eenvoudige mensen dus zeker ook in sommige schrijfsels die Dagelijkse Gedachte ‘als wijsheid’ toerijkt.
Niet té veel zeveren, gewoon geluk uitstralen is mijn boodschap.
Ben vandaag dankbaar dat er zo’n forum is als Dagelijkse Gedachte dat vaak het peper en zout is voor de verzuurde tijdsgeest.
Guy Vandenbempt uit Antwerpen.
Ja hoor, dat kan ik absoluut toejuichen. Heel moeilijk vaak in onze leefwereld. Openlijk praten zoals Olaf dit telkens zo knap brengt, blijft een moeilijke te verteren in mijn omgeving. Ook mijn volwassen kinderen trachten door eerlijke overtuigingen wat te wijzigen aan de percepties maar krijgen veel rare blikken of tegenwind. Zelfs nu ik mijn veel te jonge echtgenoot verloor op een paar weken ervaar ik vele fricties van andere waarheden. Maar gelukkig dat ik dagelijks kan uitkijken naar de dagelijkse gedachte. Het geeft me elke dag een portie basisenergie, en dát is ook de waarheid!
Ik heb deze “manier” van kijken/signaleren al zo’n 30 jaar geleden geleerd. Onze zoon lag in het Sophia kinderziekenhuis in Breda. Wij mochten praktisch heel de dag bij hem zijn en zo ook andere ouders. Er was daar een meisje van een jaar of 14 en haar Vader was er ook heel de dag. Wij “vonden” dat de manier waarop hij haar steeds aanraakte maar “eng” was en hadden bij wijze van spreken ons oordeel al klaar. Maar wat bleek…..dat meisje was net van intensief care over geplaatst naar een zaal met meerdere kinderen. Een enorme vooruitgang voor dit kind dus. Die Vader was gewoon enorm blij. En……heeft later onze zoon nog heel goed geholpen toen wij even weg waren en hij hulp nodig had. Wat een aardige man. Wat hadden wij té snel ons oordeel klaar. Dit overigens niet gezegd. En het is op dit gebied wel dé les van ons leven. Zozeer dat dit meteen boven kwam toen ik dit artikel las.
Super Olaf, die komt binnen bij mij, ga ik regelmatig terug lezen en inderdaad die overtuigingen zijn voor mij ook geregeld een valkuil, het positieve is dat ik onmiddellijk voel dat ik er weer ben ingetrapt! Maar ja, groeien doe je met vallen ben opstaan hé
Ik weet niet anders dan dat ik er meestal naast zit. Maar ik keer mij om en ga mijn eigengereide weg. Wat kan ik anders? Ik heb mijn visie mijn emoties en bovenal mijn eigen ervaringen. Dat is goed zo!