Mijn tong hangt op mijn schoenen. Mijn benen voelen als lood. ‘’Volhouden pap’’, klinkt mijn dochter Kiki naast me. ‘’Jij wilde toch cadeautjes kopen!’’ Ik knik, maar wist ik veel dat ze mij een uitputtende, lange dag door Portal de la Marina Shopping Center zou slepen.
Helemaal doorheen
De goede lezer merkt op dat ik niet in Nederland verblijf. Met een bezoekje aan dit enorme winkelcentrum even achter Denia sluit ik mijn najaar retraite in Spanje af. Binnen mijn door de energiecrisis geslonken budget probeer ik toch iets leuks voor vrouw en zoon te vinden. Mijn dochter sleurt me al een paar uur door de winkels. Ik zit er helemaal doorheen. ‘’Volhouden pap’’, moedigt ze me weer aan.
Mondje dicht
Als ik even mag pauzeren op een drukbezet terrasje van een lunchroom, voel ik me een ontevreden klager. Wat houdt mijn perceptie van volhouden nu eigenlijk in als op 24 uur rijden Oekraïners door bominslagen op energieknooppunten een ijskoude winter moeten zien te overleven? Mondje dicht Olaf. Wees blij dat je ‘kunt’ winkelen.
Grit
Bij mijn retraite lectuur zit het boek De Grit Factor van de Amerikaanse psycholoog Angela Duckworth. Zij doet al jaren wetenschappelijk onderzoek naar volhouden, ofwel ‘grit’. Volgens de uitkomsten daarvan kun je met alleen talent of met alleen een bijzondere vaardigheid op zich niet veel. Pas wanneer je er het ingrediënt grit aan toevoegt, kun je resultaat bereiken. Ze heeft er zelfs een formule voor: Talent x Inspanning = Vaardigheid. En Vaardigheid x Inspanning = Succes.
Vingeralfabet
Als er één thema is voor 2023 dan is het wel ‘volhouden’. Ik heb er veel Dagelijkse Gedachten over verstuurd. Zoals deze van Heleen Keller (1880-1968): ‘’ We kunnen alles bereiken wat we willen als we maar lang genoeg volhouden’’. Een eenvoudig zinnetje dat pas echt lading krijgt als je de achtergrond van deze Amerikaanse schrijfster in Wikipedia opzoekt: ‘’Toen ze bijna 2 was, werd ze ten gevolge van een ziekte doof en blind. Met de hulp van haar lerares Anne Sullivan leerde ze vanaf haar zevende jaar te communiceren met behulp van het vingeralfabet’’.
Complete waanzin
‘’Kom op pap. We moeten nog iets voor mama zoeken. Ik schrik op uit mijn gepeins als Kiki mij aanspoort om weer op jacht te gaan. Moet ik nu opnieuw die eindeloze reeks kledingwinkels aflopen? ‘’Ik adviseer van niet’’. Even zweeft de geest van de grote wetenschapper Albert Einstein (1879-1955) door het winkelcentrum: ‘’Keer op keer hetzelfde blijven handelen, en toch andere uitkomsten verwachten, is niets anders dan complete waanzin’’.
Zelfcensuur
Nu beland ik bij een stukje zelfcensuur. Mijn vrouw leest dit ook (en geeft elke keer als commentaar dat ik me mooier voordoe dan ik ben, haha). Dus ik kan alleen zeggen dat ik het thema kleding heb laten vallen. In plaats daarvan ben ik een Ale-hop binnengestapt, een Spaanse keten met bijzondere hebbedingetjes. En het wonder geschiedde. Verrassend snel wist ik te slagen. Dankjewel Albert. Je hebt helemaal gelijk. Volhouden is iets heel anders dan stug volharden in patronen.
Durven loslaten
Maar ik ben nog niet veilig. ‘’Met dat ene cadeautje kan je toch niet bij mama aankomen’’, spreekt Kiki mij streng toe. En ze sleept mij een helverlichte parfumeriezaak binnen. Heeft mijn dochter weleens gehoord van Ann Landers (1918-2002)? Ze beantwoordde drie decennia lezersvragen in haar rubriek Ask Ann Landers en werd zo een icoon voor miljoenen Amerikanen. ‘’Volhouden en doorzetten Kiki zijn tekenen van enorme kracht. Maar soms is een nog grotere kracht vereist om te durven loslaten’’.
Kostbaarste geschenk
Ann doelt hiermee natuurlijk op persoonlijke relaties. Soms moet je iemand laten ‘gaan’. Durf ik mijn vrouw te zeggen dat ik haar tweede cadeautje heb losgelaten? Met daarna direct er achteraan een citaat van Zen monnik Thich Nhat Hanh (1926-2022): ‘’Het kostbaarste geschenk dat we iemand kunnen geven, is onze aandacht’’. En hup een dikke zoen op de mond. Klaar. Ik durf de gok niet te wagen. We moeten tenslotte samen een lange winter door.
WK-wedstrijd
Quasi geïnteresseerd slenter ik daarom achter mijn dochter aan langs stellingen met lipstick, nagellak en haarverf. Als ik haar iets aanwijs, valt mijn blik op mijn horloge. Half vijf … Half vijf!? Ik schrik. Dan is er over een half uur weer een WK-wedstrijd op televisie. Mijn volgzame stemming slaat om als een blad aan de boom. Ik roep net iets te hard: ‘’Kiek we moeten gaan!’’ Mijn dochter draait zich verrast naar me toe: ‘’Pap, wat is er ineens aan de hand?’’ ‘’Het voetbal begint zo’’, antwoord ik. En ik dirigeer haar zachtjes richting de uitgang. “Weer voetbal? Het gaat nog weken duren’’, klaagt ze. Ik antwoord met een brede glimlach: ‘’Volhouden Kiki, volhouden’’.
Op welk moment heb jij moeten volhouden? Of misschien ben je nog steeds aan het volhouden. Deel het bij de reacties onder deze column.
Hallo Olaf, leuk verhaal.
Ik ben eigenlijk mijn hele leven al aan het volhouden en dat levert me geen windeieren op. De beste keer is wel toen ik uit mijn postnatale depressie wilde komen en 2 jaar lang elke dag heb gezegd voor de spiegel : ik ben bereid te veranderen. en toen kon het wonder geschieden. Ik vond de hulp die ik nodig had en ik leerde mijn eigen licht en vreugde kennen.en dat verhaal eindigt nooit meer. 🙂
Versleten knieën en heupen, reuma, fibromyalgie, een rug die weer een stenose aan het creëren is, en nog wat ellende.. Ik werk nog steeds minimaal 45uur per week. Ondertussen een gezin draaiende houden en een moeder die een soort van gemanteld moet worden. Hoe ik dat doe? Gewoon doorgaan en niet piepen.
Ik ben een vrouw van 84 jaar: slechthorend en slechtziend.
Eenmaal per week ga ik met een blinde vrouw naar het zwembad en doe ik boodschapppen met haar.
Sinds kort geef ik een dove man met een cochleair implantaat hoortraining en spraakverbeteringsles (was mijn oude beroep).
Nu heb ik tegen mezelf gezegd dat ik dit zolang mogelijk moet volhouden.
Echt een super mooie blog en ook zeer herkenbaar voor ons allemaal. Volhouden dat doe ik eigenlijk al heel wat jaren .Door mijn complexe ptss is het bijna altijd een kwestie van volhouden en vooral doorgaan en elke keer weer lukt het me om toch door te gaan .En zelfs nu dingen te doen waarvan ik dacht dat dit voor mij nooit meer mogelijk zou zijn .Dit komt wel omdat ik altijd ben blijven volhouden net als toen het traject hulphond ik heb daar zo voor gevochten maar heb het volgehouden en sinds 2016 het super trotse baasje van een geweldige hond aan mijn zijde en nu houden we samen vol .
Ik wens jou en je gezin hele mooie feestdagen toe en een heel goed 2023 en vooral VOLHOUDEN
Voor mij is het ook vaak een woordspel. Volhouden… is het volhouden van iets. Lees : Vol houden van iets. Je houdt dus ten volle van iets en doet er daarom ook alles voor, vanuit je hart, niet vanuit je hoofd, omdat je er van houdt. Daardoor voorkom je dat je over de grens gaat.
Als het te veel wordt, of een ‘moeten’ wordt, dan is het niet meer ten volle houden van, maar een druk die wordt opgelegd…
Waw! Mooi geformuleerd Paul! Geeft me plots het inzicht hoe volhouden best altijd vol liefde gebeurt en niet zo drammerig en verbeten. Dankjewel!
Hoi Olaf, leuk is jouw column over volhouden en herkenbaar. Ik kan legio voorbeelden noemen van mijn doorzettingsvermogen, onder andere mijn Praktijk die dit jaar 15 jaar bestaat. Die door de gemeente, ondanks de raamwerkovereenkomst Wmo, weggezet had moeten worden. Of nu door een zorgverzekeraar, waar ik al vanaf maart 2021 hun administratie op 1 lijn te krijgen met die van mij. Dus het is dit jaar dat mijn doorzettingsvermogen werd aangesproken. Of met clienten die na veel sessies de kern van hun conflicten inzien. Maar het lukt nog steeds. Prettige kerstdagen en een goed 2023
Ik ben 75 jaar en pas sinds ca. 15 jaar in het bezit van een computer. Het lukt mij redelijk goed hier mee om te gaan. Nu is mijn grote hobby taal en wel de Nederlandse. Er kwam een verzoek op mijn pad en sinds kort ben ik lid van de redactie van een nieuw te vormen wijkkrant. Aan mij de eer om alle teksten te redigeren. Ware het maar zo eenvoudig! Heb er een programma voor aan moeten schaffen maar dit is erg lastig om te bedienen. Al weken veel stress en toch hou ik vol, want ik wil dit veel te graag. Ik heb meerdere keren de neiging gehad de handdoek maar in de ring te gooien maar IK DOE HET NIET, want IK HOU VOL.
Beste Olaf,
Ik vind de kerstperiode bijzonder fijn en gezellig, maar ik hou niet van de druk om dure cadeautjes te moeten kopen. In onze (grote) familie koopt iedereen 1 geschenkje voor een ander familielid, en dat wordt bepaald door “lotje-trek”. Iedereen krijgt op die manier een pakje onder de kerstboom, wat wel gezellig is. De bedoeling is dat het een kleine attentie is en geen duur cadeau (tussen 5€ en 10€).
Dit is geen verhaal over volhouden en bereiken wat je wil, maar eerder een verhaal om niet mee te doen met de commerciële draaimolen om steeds méér te moeten kopen.
Maar … misschien is dat toch ook op een andere manier een beetje volhouden ???
Volhouden, ja dat ken ik ook. Heb een nare reactie op de vaccinatie gehad. Waardoor ik toch wel in mijn achteruit ben gezet. Nu is het een kwestie van doorgaan en vertrouwen houden en doorgaan. Vertrouwen dat het toch weer beter wordt. Dat is soms best lastig. Maar ik wil volhouden. En zeker niet de moed verliezen!
Volhouden. Duidelijk voor iedereen anders.
Vol-Houden, is in mijn perceptie alleen goed als ik daarmee niet je mijn grenzen overga. Ik ben in mijn leven door vol te houden en niet te voelen ver over mijn grenzen gegaan wat geresulteerd heeft in volledige uitputting. Van vol naar leeg. Ik heb geleerd om vol te houden en te voelen of ik het nog wel wil volhouden. Mij bewust te zijn vanuit welke overtuiging ik aan het vol houden ben.
Volhouden betekent verdrinken wanneer je je niet laat gaan als je in draaikolk terechtkomt. Het meegaan met wat het Leven je aanbiedt is vorm van volhouden die de mens tot bewustzijn kan brengen..
Heel herkenbaar